حرفهای تنهایی

امروز عصری بیکار بودم،رفتم پارک دانشجو،البته رفتم رو این نیمکت گردای دور تاتر شهر نشستم.چون تو خود پارک نشستن خطرناکه.

شلوغ بود و پر دختر پسرجوون،همه با هم بودن،فقط من با خودم اومده بودم.با خودم گفتم پسر28 سالت شد و هنوز هیچ دوست دختر جدی نداشتی،هنوزم هیچ دختری دوستت نداشته،هنوزم تنهایی.

نمیدونم والا آدمها تا یه حدی تو دختر بازی به تکامل میرسن،و از یه سنی که رد شدن دیگه چیز بیشتری یاد نمیگیرن و از اون جایی که پیدا کردن دختر هم مستلزم زرنگ بودن تو دختر بازیه و من هم فاقد این توانایی هستم پس به احتمال قوی از این آدمهای تنها واسه همیشه بمونم.