روح خود را به قضاوت ها آلوده نکن تا خداوند روح تو را تطهیر کند.

داشتم پستهام رو میخوندم و متوجه این موضوع شدم که یه پستی که کلمات کمی داشت بیشتر از

چهار غلط املایی توش پیدا کردم . متوجه این نکته شدم که آدم نباید از هیچ چیزی مطمئن باشه.

هیچ انسانی با خوشحالی وطنش را ترک نمی‌کند.رومن رولان

یه زمانی عاشق خارج رفتن بودم و عاشق این که یه جایی مثلا تو فرانسه زندگی کنم،اما الان اگر تمام شرایط واسم مهیا بشه حاضر نیستم پام رو هم از این مملکت بیرون بزارم،خودم هم نمیدونم چرا؟

یا چنان نمای که هستی، یا چنان باش که می‌نمایی!.

عنوان وبلاگ رو برای سومین بار تغییر دادم و خوشحالم از این تغییر،چون زندگیم رو به تغییر بوده.ابتدا عنوان وبلاگ این بود:"حرفهای یه آدم بیکار"،بعد شد:"حرفهای یه آدم بیکار سابق" و حالا که اون قدر زندگیم تغییر کرده که کم کم دارم روزهای تلخ بیکاری رو فراموش میکنم،عنوان وبلاگ رو به "حرفهای من" تغییر دادم.

چقدر میشه تو یک سال تغییر کرد.چقدر خوشحالم که همه چیز عوض شد.من همیشه خوش شانس بودم.آدمهای خوبی در مسیر زندگی من بودم.من همیشه و همه جا از اونا سپاس گذار هستم.

مجردی و قلندری را مایه شادمانی و اصل زندگانی دانید!

چند روز پیش آماده شدم که برم سرکار،همه چیز همون جوری بود که میخواستم،یه بعدازظهر خنک بهاری،یه کار خوب،یه جیب پر از پول،اما یه یه حسی داشتم،یه چیزی این وسط کم بود،یه خلاء عجیبی رو حس کردم.همون موقع اینو به مادرم گفتم و در جواب گفت که وقت ازدواجت رسیده،تو باید زن بگیری و من بالافاصله همون دیالوگهای همیشگی رو که در اونها از معایب ازدواج حرف میزنم رو به کار بردم.

از خونه بیرون اومدم،یه سیگار از جیبم بیرون آوردم و روشن کردم،باد خنکی به صورتم میزد و من اندیشه کنان غرق این فکر بودم که آیا انسان رو جایگزینی به جای ازدواج هست؟

هی مرد فقط یه حرف نگفته بین منو تو هست. فاک یو

بیشتر از دو سال پیش فیلم"لبوفسکی بزرگ" رو به برادرم دادم و هنوز به من پسش نداده،خودش ادعا میکنه اونو برگردونده،اما گمش کرده فیلم رو و خودشم نمیدونه.

چیزی که نشدم

نمیدونم چرا هیچ جوره نمیتونم پسر باحالی باشم،شاید هم باشم اما خودم ندونم،تنها چیزی که میدونم اینه که من ساخته شدم واسه روزهای سخت،واسه کارهای سنگین.نمیدونم چطوریه که بعضی پسرها اینهمه جلف و لوس هستن و اینقدر تو دخترها خاطرخواه دارن.مهم نیست واسم،بعضی وقتها دوست داشتم یه بهیار تو مناطق جنگی بودم.قبلا دوست داشتم خبرنگار اعزامی به مناطق جنگی باشم،اما الان متوجه شدم که بهیار بودن بیشتر به روحیات من سازگاره.

من چقدر شبیه "فرانک" هستم در فیلم "احیای مردگان" اسکورسیزی.

باز یه بغض لعنتی کن،همه چیز رو خط خطی کن

کاش الان میشد فیلم "مرد مرده"از جانی دپ و به کارگردانی "جیم جارموش" رو واسه چندمین دفعه ببینم.

تو یک پنجره به اردیبهشتی

چقدر این اردیبهشت ماه سخت و طولانی گذشت.اما به هرحال گذشت.

تا ببینیم خرداد چطور میگذره