چند شب پیش که داشتم میومدم خونه سر کوچمون یه پراید پارک بود که توش یه پسر صندلی عقب نشسته بود یه دختر هم صندلی جلو بود و پسره مثل ابر بهار داشت گریه میکرد و دختره هم همین جور بهش زل زده بود.
هر آدمی که تو خیابون از بغل ما میگذره یه داستان داره،یه آرزوهایی داشته،یه خانواده داره،ادمها خیلی پیچیده هستن.ممکنه سالها با یه نفر دوست باشی و ندونی تو سرش چی میگذره.