یکی از دلایلی که ترانه های زید بازی رو دوست دارم اینِ که تو ترانه هاش اشاراتی دارن به چیزهایی که بقیه رپرها هیچی ازشون نمیدونن و یه جورایی متن ترانه هاشون خیلی خاص هست.مثلا تو ترانه هاشون به اپرای واگنر و فیلمهای فدریکوفلینی و کتابهای کوئیلو و ادبیات سورئال ااشاره میکنن.خیلی این اشارات به نظر من هوشمندانه میاد و من دوستشون دارم و ضمنا من دوست دارم بهشون بگم زید بازی نه زدبازی.
منم عاشق کاراشونم ... به خاطر ایهام های بامزه و بازی با کلماتشون ، شاید بقیه ی رپرها هیپی ازش ندونن ولی این اسم هام میشه یک سری برچسب واسه کلی ادعای روشن فکری