دنیای این روزهای من

با سرعت روز افزونی داریم پیشرفت میکنم اونقدر که گاهی اوقات به خودم میگم داریم به کجا میرسیم.خیلی زندگی ها راحت تر شده و افکار مردم باز تر شده.درستِ هنوز خرافات خیلی زیاد هست تو آدمها،اما من امیدوارم تا قبل از مرگم آدمهایی ببینم که ذهن بازی دارن.

امروز عصر به فاصله چند قدمی من یه موتور سیکلت به یه پسر جوون زد.تا مردم هنوز تو شوک بودن با توجه به تجارب قبلیم وارد عمل شدم و محل حادثه رو مدیریت کردم و به مصدومین رسیدم.

تاسوعا و عاشورا و جمعه رو من سر کار بودم.نقشه اقتصادی جدیدی تو سرم دارم.

یه خونه خوب و نوساز خریدیم که من دوستش دارم و هفته دیگه تحویلش میگیریم.

با یه شخص جدید آشنا شدم که هنوز تو مرحله شناخت هستیم و هنوز خبر خاصی نشده و اون تو کار کردن مثل من میمونه و همش سرکار هست.شاید ترکیب خوبی بشیم.باید دید.

چند دست لباس جدید خریدم و یه پالتو.دیگه لباس خریدن کافیه.

افکار عجیب و غریب و فلسفی کمتر به سراغم میان این روزها.

دیشب خودم تنها تو خونه نشسته بودم و فیلم چشمه از دارن آرنوفسکی رو دیدم و گریه کردم.فیلم غمگین و فلسفی قشنگ و عاشقانه ای هست.

مرتب موسیقی گوش میدم این روزها.از رادیوتهران،کاوه آفاق،بیژن موسوی،و آهنگهای اون وبلاگی که لینکش کردم و تو پست پایین هم بهش اشاره کردم.

تو سرم میچرخه که گوشی آبرو برم رو بزارم کنار و یه گوشی خوب بخرم.

خط ریش و موهای بعضی از جاهای سرم رنگشون به نارنجی تمایل پیدا کرده که دو حالت داره یا میخوان بریزن یا میخوان سفید بشن.

تو پروفایل فیسبوک یه نفر رفتم که سابقا ازش متنفر بودم بدون این که دیده باشمش و دیدم که داره عروسی میکنه و نمیدونم چرا خوشحال شدم.بدون این که بشناسمش و یا این که اون من رو بشناسه.خوشحال شدم که اقلا این به سرمنزل مقصود رسید.

دوباره برادر گرامی یه مشکل جدید درست کرده.دو تا پسر داره و متاهل هست.اما همیشه دردسر درست میکنه.

خلاصه این که همه چیز خوبِ و نرمال و بدون دغدغه،آروم آروم جلو میره.هیچ هیجان و هیچ ناراحتی و هیچ چیز خاصی هم پیش نمیاد و من راضی هستم از این وضعیت.