نیروی دریایی حافظ مرز آبی

بعضی وقتها ما کارایی میکنیم یا حرفهایی میزنیم که اثر مثبت یا منفی اون قضیه تا سالها شاید بمونه و اگر بخوایم از لحاظ عرف اسلام بهش نگاه میکنیم میشه گفت که آثار ماتاخر هستن.باری قصد ندارم به لحاظ مذهبی به قضیه نگاه کنم.

چیزی که میخوام بگم به یه خبر برمیگرده٬فیلمی موجوده و ارن روزها تو شبکه های اجتماعی دست به دست میچرخه که در اون نواک جوکویچ که خیلی معروف هست بین بازی و زمانی که داره استراحت میکنه پسرکی که چتر به دست داره و بالای سرش هست رو دعوت میکنه که کنارش بشینه و بهش یه نوشیدنی میده.خیلی این کار به نظر من قابل تقدیر هست و چه بسا که سرنوشت اون پسر رو هم عوض کنه.

مورد مشابهی که برای من پیش اومد و بارها هم تعریفش کردم مربوط میشه به زمان سربازی من که امیردریادار سیاری با من دست داد و به من گفت پسرم.این لحظه رو من هیچ وقت فراموش نمیکنم و همیشه و همین حالا از به یادآوریش اشک تو چشمام حلقه میزنه٬این که فرمانده کل نیروی دریایی ارتش به من گفت پسرم چیزی هست که همیشه و تا آخر عمرم بهش ایتخار میکنم.