تراویس بیکل

تراویس بیکل

تراویس بیکل
تراویس بیکل

تراویس بیکل

تراویس بیکل

لطیف و مهربان باشید.اجازه ندهید دنیا شما را خشن و بی عاطفه کند.

بنده حقیر فدوی امت به عنوان برادر کوچکتر و خاک پای همه شما بزرگواران میخوام نکته ای رو از باب نهایت ارادتم عرض کنم.

من زمانی که تازه اومده بودم تهران اوضاع مالیم خوب نبود.واقعیت رو دارم میگم.به خاطر همین رفتم و توی یه خانه سالمندان کار میکردم و شبها هم اونجا میخوابیدم و همه کاری میکردم.نمیخوام وارد جزئیات سختی های کارم بشم چون واقعا واسه مردم عادی مشمئز کننده هست.اما بهتون چند نکته رو از تجربیات کارم تو اون محیط میگم.

1-افرادی که شغلشون کمک بهیاری در بیمارستان و مراقب هستن در آسایشگاه سالمندان واقعا انسان های مقدسی هستن و کاری رو انجام میدن که کمتر آدمی میتونه انجام بده.منظور من پرستارها نیستن چون پرستارها اکثر قریب به اتفاق آدمهای بی عاطفه،سنگدل،مغرور،بداخلاق،پول پرست،خاله زنک و تنبل هستن.

2- فکر نکنید آسایشگاه سالمندان جای آدمهای تنها و بی کس و فقیر و بدبخت بیچاره و مهربون هست.توی این آسایشگاه ها اکثرا مردهای ظالمی رو میدیدم که به خاطر بیماری گذاشته بودن اونجا.مردهایی که در طول زندگیشون بسیار ظالم نسبت به همسرانشون بودن،مردهای بداخلاق و خائن و حالا که از بد روزگار بیمار شده بودن و از عهده انجام کارهای خودشون بر نمیومدن همسرانشان به آسایشگاه منتقلشون میکردن و از شرشون راحت میشدن و با فراغ بال و پول زیاد میرفتن امریکا و فرانسه.پس نتیجه اخلاقی اینِ که به سلامت خودتون مغرور نباشین و با همسرانتون مهربون باشین تا اگر روزی مریض  وزمین گیر شدین ازتون نگهداری بکنن و نزارن اون قدر تو رختخواب زیر خودتون برینید تا تمام بدنتون زخم بشه.

نظرات 6 + ارسال نظر
آویشن یکشنبه 18 مرداد‌ماه سال 1394 ساعت 12:30 ق.ظ http://dittany.blogsky.com

متن تاثیرگذاری بود.
واقعا هم پرستارا بی عاطفن .من که چه وقتایی خودم واسه جراحی رفتم بیمارستان یا اقوامم دیدم.کسانی که به عنوان کمک بیمار تو مراکز درمانی هستن به مراتب بیشتر مراقبن.تازه حتی اگه بهشون پولیم پرداخت بشه تمام سعیشونو میکنن بیشتر هوای مریضو داشته باشن.ولی پرستارا تا آدم و میبینن دلشون میخواد بی خوابی حاصل از شیفت شب و هر اتفاقی که تو بیمارستان افتاده رو رو سر آدم بندازن.
کارتون واقعا سخته و دل بزرگ و مهربونی میخواد انجام اینجور کارا.هرکسی نمیتونه انجامش بده اینو واقعا میگم.
خوبه که تا سالم هستیم قدر هم و بدونیم که به قول شما وقتی افتادیم تو بستر بیماری دوباره یاد اشتباهاتمون نیوفتیم.

البته الان شغل من کاملا اداری هست.

دندون یکشنبه 18 مرداد‌ماه سال 1394 ساعت 07:53 ق.ظ http://roozhaye-zendegie-man.blogsky.com/

فکرش هم ناراحت کنندست ... نمیدونم من هنوز سنگدل نشدم یا چی؟ اما نمیتونم بپزیرم پدر یا مادر یا همسرم رو بزارم خانه سالمندان هر چقدر هم بد باشن... شاید برای انجام کارها کمکی در خونه بگیرم اما اینکه بزارمشون سالمندان؟؟؟؟

امیدوارم همیشه سلامت باشن.

Friends یکشنبه 18 مرداد‌ماه سال 1394 ساعت 08:19 ق.ظ http://friends.blogsky.com

پس واقعیتِ دنیا داره مکافاته

بدجوری هم دار مکافاته.

phil یکشنبه 18 مرداد‌ماه سال 1394 ساعت 11:47 ب.ظ http://philsoap.blogsky.com

من اصولا ترجیح میدم پیش از ازکارافتادگی به درک واصل شم.

دقیقا منم همین فکر رو دارم

mahee یکشنبه 18 مرداد‌ماه سال 1394 ساعت 11:48 ب.ظ http://gahnegar.blogsky.com

خیلی دل میخواد کار کردن توی اینجور جاها..
دارم فک میکنم اگه غریبه مثلن واسش یه اتفاقی بیفته، بازم نمیتونم بزارمش اسایشگاه..دل میخواد اخه.ادم باید روی ببوسه بزاره کنار..خدا نیاره واسه کسی

میم چشم سبز دوشنبه 19 مرداد‌ماه سال 1394 ساعت 04:36 ب.ظ

سلام .اگه شوهرم وبلاگ داشت منو به این اسم خطاب میکرد.مدتی است که خاموش میخونمتون .
من اگه پیر بشم اصلا دوست ندارم بچه ام از من مراقبت کنه .به نظرم سالمندان خیلی هم جای بدی نیست.
ادرس نذاشتم چون وبلاگم مشکل شماره ی3 داشت . اونوقت حالتون بهم می خورد.

نه جای بدی نیست به شرط این که پول داشته باشی و سالم باشی
اسمت رو هم دوست دارم

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد