لذتی که از علم حاصل می شود بی آلایش است.

امروز  موقع ناهار داشتم به این فکر میکردم که علم پزشکی میتونه اونقدر پیشرفت بکنه که بعد از مرگ مغز آدم رو دربیارن و بزارن تو بدن یه جوون.مثلا یه پیرمرد 89 ساله با بدن جوون 17 ساله.خیلی خوب میشد.

بعد به این فکر کردم که میشه ارضای جنسی رو بدون نعوظ انجام داد.مثلا یه چیزی مثل اون کلاه های نوار مغزی طراحی بشه و آدم سر بکنه و بره توی خلسه و وقتی بیرون بیاد از لحاظ جنسی و روحی ارضا شده باشه.و این دستگاه مناسب سالمندان و افرادی بود که ناتوانی جنسی داشتن و فقط تو بیمارستان ها و کلینیک ها باشه و بیمه هم تحت پوشش قرارش نمیداد و بعضی مدلهاش هم میشد تو بازار سیاه گیر آورد.

بعد به این فکر کردم که ممکنه علم پیشرفت بکنه و مثلا بری از اینترنت یه برنامه بریزی رو موبایلت و هرجا که رسیدی همراه با عکس بو و رایحه اون محیط رو هم با خودش بریزه تو موبایل.مثلا از کسی که واقعا دوستش داری مثلا بچه ات یا مادرت یا همسرت یاهرکسی یه عکس بگیری و وقتی میبینیش عکس رو تو موبایل عطر تنش رو هم احساس بکنی.

بعد به این فکر کردم که واسه تجارت پارچه و خرید اینترنتی لباس نرم افزاری طراحی بشه که بتونی جنس پارچه،حرارتش و تمام چیزی که هست رو عینا با دست کشیدن رو صفحه مانیتور لمس بکنی.بعدش چندنفر آدم برنامه نویس میان و نسخه اندرویدش رو مینویسن و آدم میتونه لبهاش رو به صفحه موبایل بچسبونه ولبهای یه دختر تو زلاندنو رو ببوسه.یا یه چیز دیگه رو به موبایل بچسبونی و احساس بکنی تو یه چیز دیگه فرو رفته.