هیچ چیز مثل بدبختی کودکان را ساکت نمی‌کند.

فردا میرم بانک و قرض و دینی که بر گردنم هست رو تسویه میکنم و گرهی از گره های کور بین من و"سین چشم سبز" رو باز میکنم تا زیر بارعذاب وجدان هیچ چیزی نباشم.

این روزها گیج و گنگ هستم.دیگه به هیچ زنی علاقه و میلی جنسی طغیان کننده ندارم.دارم یاد میگیرم که میشه به یه زن لبخند زد بدون این که هدفی شوم داشته باشم.دارم یاد میگیرم که نباید با همه ریخت رو هم.دارم خیلی از قوانین و موازین اخلاقی شخصیم رو تغییر میدم.نه احساسی و نه پرازشور جنسی و نه عاشق پیشه و ترسو و نگران از دست دادن یار.از این به بعد سعی میکنم منطقی تر رفتار کنم.

از فردا که این دین رو ادا بکنم باری رو از روی دوش خودم برمیدارم و یه برنامه ریزی هایی دارم واسه خودم انجام میدم که انسان درستکارتر و بهتری بشم.