یادآوری خاطراتِ رنج‌های گذشته، بدون غصه‌خوردن، لذت‌بخش است.

سخن اول:بعضی وقتها تو راه برگشت از سرکار و تو بی آر تی به جای این که با دخترها آماربازی بکنم،به مسائل فلسفی فکر میکنم.یکی از چیزایی که امروز بهش فکر میکردم این بود که تکلیف این دنیا و اعمال آدمها چی میشه؟گروهی از انسانها معتقد به این مسئله هستن که بعد از مرگ رستاخیز و روز حساب و کتابی وجود داره،گروهی به کارما اعتقاد دارن و برگشت آثار اعمال به آدمی و یه سری هم مثل من گیج و گنگ.من نمیتونم بفهمم تکلیف بدی هایی که یک شخص میکنه چی میشه؟آیا واقعا همه انسانها در همین دنیا به خاطر بدی هاشون مجازات میشن؟

-----------

سخن دوم:من نمیدونم والا "جاست فرند" دیگه چه صیغه ای هست که الان کلی جاست فرند دارم.ولی خوب از طرفی هم خوبه،چون توقع ازدواج ندارن دیگه.بدی یا خوبی من اینه که هر کس با من آشنا شد دلش میخواد باهام ازدواج بکنه

-----------

سخن سوم:خیلی دوست دارم اصطلاحات بجه های جدید رو یاد بگیرم،یکیشون رو تازه یاد گرفتم و اونم اینه که وقتی یکی از یکی خوشش بیاد و اون طرف ندونه میگن فلانی روی فلانی کراش داره.پس نتیجه گیری میشه من رو خیلی ها کراش دارم.

-----------

سخن چهارم:ببخشید دیگه من آدم خز و خیلی هستم،ولی از این که تتلو به زندان افتاده ناراحت هستم.

-----------

سخن پنجم:آلبوم"پیر شدیم ولی بزرگ نه" قسمت دومش از اسطوره های رپ سیجل و جی جی با کلی تراک  قراره به زودی پخش جهانی بشه از رادیو جوان.حدس بزنید در چه روزی؟دقیقا در روز تولد بنده حقیر.چی از این بهتر؟برو بریم