فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست/بیا و بر دل من ببین که کوه الوند است.

زن زیبایی نیستم

موهایی دارم سیاه

که فقط تا زیر گردنم می آید

وَ

نه شب را به یادت می آورد

نه ابریشم

نه سکوت شاعرانه

نه حتا خیالِ یک خواب آرام . . .

پوست گندمی دارم

که نه به گندم می مانَد 

نه کویر . . .

وَ

چشم هایی دارم

که گاهی سیاه می زنَد

گاهی قهوه ای 

وَ

گاهی که به یاد مادرم می افتم

عسلی می شوند و گاهی خیس . . .

دست هایم ..

دست هایم ..

دست هایم مهربانند

و هر از گاهی

برای تو

به عشق تو

شعر می نویسند ...

مرا همین طور ساده دوست داشته باش

با موهایی که نوازش می خواهند

و دستهایی که نوازشت می کنند

و چشم هایی

که به شرقیِ صورت من می آیند . . .

نیکی فیروزکوهی 

---------------------------------------------------------

اگر زن بودم حتما احساساتم مثل این شعر بود،اینقدر پاک،زیبا و عاشقانه