آن‌هایی که خود را تحقیرشده حس می‌کنند به‌همان اندازه می‌کوشند تا خود را تحقیرکننده بنمایانند.

پراکنده گویی اول:سریالی دیدم به اسم west world که ده قسمت یک ساعته بود.بسیار زیبا و مهیج و جالب بود و همه چیزهایی که من دوست داشتم از جمله مفاهیم فلسفی و ماجراهای عشقی و هوش مصنوعی و صحنه های لختی و خشونت توی این سریال وجود داشت.

پراکنده گویی دوم:همیشه و همه جا تشویق به کتاب خوانی میشه ولی من هر نمایشگاه کتابی که میرم کتابهایی که میبینم همگی کتابهای ادعیه و طب سنتی و چطور فرزند پسر به دنیا بیاورم و قورباغه ات رو قورت بده و نهایتا یه حافظ و یه سعدی هم کنارش بود.پس تکلیف من چیه اگه بخوام کتاب بخونم؟باید همینا رو بخونم؟؟

پراکنده گویی سوم:سابق بر این صداوسیما برنامه هایی پخش میکرد که واقعا بر سطح دانش و معرفت افراد چیزی اضافه میکرد.امکان نداشت شما یک ساعت شبکه چهار رو ببینی و چیزی بر معلومات و دانسته هات توی این یک ساعت اضافه نشه.حتی برنامه های ماهواره و شبکه های ماهواره ای بهتر بودن.من دقیقا یادم میاد که با ماهواره کانالهای mtv و hbo و action و مولتی ویژن و ... رو میدیدم و کانالهای خیلی خوبی وجود داشت که کنسرت و اپرا و مستند و تئاتر و فیلهمای خوبی پخش میکردن.حتی کانالهای فارسی زبان‌ماهواره هم برنامه های خوبی داشت.یک برنامه ای از شهریار قنبری پخش میشد که چقدر اطلاعات در مورد موسیقی و فیلم و شعر و مسائل فرهنگی به مخاطب ارائه میداد.یک برنامه ای بود شماعی زاده مجری اش بود که چقدر اطلاعات موسیقیایی ارائه میداد.سطح پایین ترین ترین برنامه آموزش آرایش هنری بود که والا اونم برنامه خوبی بود.در مورد سینما هم ما ژانر داشتیم،ژانر اکشن داشتیم سابقا و فیلمهای پرفروش و خوبی در ژانر اکشن ساخته شده.ما فیلمهای فوق العاده قوی در ژانر وحشت داشتیم،من هنوز که هنوز جرات دیدن فیلم شب بیست و نهم رو ندارم،فیلمهای زیبایی در همه ژانرها داشتیم.من نمیدونم و نمیفهمم چرا الان اینجوری شده.تلویزیون که بهترین برنامه اش شده خندوانه و آدمهای چیپ و دوزاری که تا دیروز تو اینستاگرام فحش میدن رسانه ملی رو در اختیارشون گذاشتن و عملا هیچ برنامه خوبی در صداوسیما جهت آموزش وجود نداره.ماهواره که همش شده پارازیت و کا نالهای تبلیغ قرص کمر سفت کن و هزار تا شبکه جم که همه رو بریزی روی هم یه کانال درست و حسابی ازش در نمیاد،سینما هم که بهترین فیلمش شده ابد و یک روز که جز نژادپرستی کثیف و نشون دادن بدبختی و شعارهای زرد توش چیزی نبود.داریم واقعا به کجا میریم؟نسلی که داره با اینستاگرام و تتلو و ملیکا تهامی و ممل لمینت و دنیاجهانبخت و ندایاسی و شاهزاده سرین و این جور خزعبلات و آدمهای سطح پایین بزرگ میشه قراره به کجا برسن؟من زیاد خودم توی اینستاگرام میرم و از حجم بالای غلطهای املایی در عجبم.کاری به نسل الان و نوجوونها من ندارم،حرف من اینِ که اون همه برنامه و فیلم و آدمهایی که دغدغه فرهنگ و هنر داشتن کجا رفتن؟

پراکنده گویی چهارم:حرف من به لحاظ فیزیولوژیک و علم پایه و اساس مستحکمی نداره اما وقتی که به یک نفر عشق بورزیم و عمیقا و از صمیم قلب دوستش داشته باشیم خواه فرزندمون باشه،دوستمون باشه یا همسرمون یا پدر و مادرمون،وقتی که غذا میخوره انگار ما داریم غذا میخوریم و سیر میشیم وقتی میره حموم انگار ما سرحال میشیم،اگر قهر بکنه باهامون تا وقتی که آشتی نکنه بدون هیچ تلاشی و هیچ تظاهری حس گرسنگی و میل به غذا نداریم،وقتی کنارش هستیم درد و بیخوابیمون کمتر میشه،اگر پریود هستیم کمتر خونریزی میکنیم،حس میکنیم که الان گرسنه یا تشنه هست.بیشتر از این که بهش بگیم دوستش داریم ازش میپرسیم که صبحانه خوردی؟ناهار خوردی؟فلان کارت یادت نره،مسواک بزنی و ... . شاید حرفهای من احمقانه به نظر بیاد ولی فکر میکنم دوست داشتن واقعی همین چیزا هست نه این که واسه ولنتاین یه خرس گنده اندازه گاو مش حسن واسه طرف بخری.

پراکنده گویی پنجم:بعضی انسانها گلایه میکنن که بعد از ماه ها یا سالها که در رابطه ای بودن طرف مقابل اخلاقش عوض شده و آدم دیگه ای شده.وقتی وارد یک رابطه میشه شخص یا در مراحل اولیه آشنایی هست.از همون ابتدا اگر زیرک باشه و حواس جمع و تستسرونها و ترشح هورمون های جنسی بقیه حواسش رو ازش نگرفته باشه متوجه میشه که این شخص مناسبش نیست.همه چیزها توی همون اوایل آشنایی مشخص میشه ولی بیشتر وقتها ما با خودمون یا دیگران لج میکنیم و نمیخواهیم حقیقت رو قبول بکنیم و همین میشه که رابطه ای که اصولا اشتباه هست پایه ریزی میشی و رشد میکنه اما به شکل غلط و اشتباه.

پراکنده گویی ششم:عاشق همتون هستم.