تکامل و حرکت، مبنا و پیش فرض کل وجود است

الان که دارم به ترانه Leave out all the rest از گروه لینکین پارک گوش میدم به چیزی فکر میکنم که ماه ها و ماه هاست که فکر منو به خودش مشغول کرده.

من چندین سال هست که اومدم تهران زندگی میکنم و دیگه نمیتونم برم شهر خودم زندگی بکنم و افراد اونجا و افکار و حرفهاشون برای من غیر قابل تحمل شده و از طرفی هم کوچک بودن اون شهر من رو آزار میده و دوست ندارم برگردم به اونجا ولی اینجا رو هم دوست ندارم، من تهران خونه دارم،خانواده دارم،دوست و آشنا و رفیق دارم،ولی دلم اینجا نیست،خودم رو تهرانی نمیدونم.اینجا هم غریبم،احساس خوبی ندارم به این شهر.فقط تهران هستم که کار بکنم.خارج هم که رفتم باز اوضاع بدتر شد و دچار بحران فرهنگی عمیقی شدم،طوری که برگشتم.

پس من مال کجا هستم؟من متعلق به کدوم شهر و سرزمین هستم.