من در نمیزنم میام با لگد جایی نمیرم اینجام تا ابد

فکر کردین من میرم که این مادرجنده هایی که پست های رمز دار رو میخونن بشن وبلاگ نویس؟اینایی که پیام خصوصی میدن و گدایی پول میکنن بشن وبلاگ نویس؟این کس نمک هایی که تمام روتین روزانه شون رو از لحظه بیدار شدن تا خوابیدن با تمام جزئیات میان میگن بشن وبلاگ نویس؟این بیمارهای روانی که یک کلمه از حرفهاشون رو نمیفهمی بشن وبلاگ نویس؟اینایی که تمام وبلاگشون پُز دادن و تعریف سفرهای خارجیشون هست بیان بشن وبلاگ نویس؟

نه،از این خبرا نیست،تراویس از سال ۹۱ اومده تا ابد هم میخواد بمونه،فحشاتون منو قوی تر میکنه،توهین هاتون باعث میشه کیرم سفت تر بشه،فحش هاتون منو ارضا میکنه.

هیچ مکتب و مدرسه و دانشگاهی پیدا نمیشه که اندازه داداشتون تو این وبلاگ مطالب مفید داشته باشه.بوس به صورت همتون حتی اونایی که از من بدشون میاد چون من میبخشم.

ترانه پست:"ابدی" از داداشم سهراب ام جی.

برایم تعریف کن هرگز فراموش نشدن چه حسی دارد

از اونجایی که زیاد اهل حرف زدن در هر زمینه ای هستم بر خودم واجب دونستم که از گروهی حرف بزنم که همیشه و همیشه قسمتی از قلب من مال اونهاست.از گروه zedbazi.

این گروه برای همیشه از بین رفت و دیگه هم هیچ وقت چیزی به اسم zedbazi نخواهیم داشت.اما تنها کسی که باعث این مسئله شد سامان ویلسون بود.کسی که خودش پایه گذار این گروه بود با موذی بازی هم باعث فروپاشی گروه شد.بگذریم،چیزی که باعث تعجب منِ اینِ که این همه آدم به طرفداری از سامان ویلسون دارن به علیرضا جی جی فحش میدن.آخه تو تمام این سالها هیچ حرکت مثبتی سامان نداشته،هیچ کاری نکرده،هیچ نقش مثبتی نداشته.این نوع طرفداری کورکورانه به نظر من بسیار احمقانه میاد.