از دست‌ دادن امیدی پوچ و آرزویی محال، خود موفقیت و پیشرفت بزرگیست.

اکثر قریب به اتفاق وبلاگ هایی که تو صفحه اول بلاگ اسکای می بیبنم پوچ و کس شعر هستن.

آنگاه که انسانی دروغ می گوید بخشی از جهان را به قتل می رساند اینها مرگهای کمرنگی هستند که انسانها به اشتباه زندگی می خوانند.

همین الان یکی از پرسنل اومد و گفت کامپیوترت اینترنت داره و در کمال وقاحت بهش گفتن که نه.اینترنت ما نداریم اینجا اصلا.

عشاق سینما رو

امروز پیش یکی از همکارهای خانم نشسته بودم و بهش گفتم دیروز رفتم سینما و اونم گفت فلانی راستش رو بگو با دوست دخترت رفتی و ول کن نبود و میگفت کیه و چند سالشه؟حالا هی قسم بخور که بابا تنها رفته بودم و دوست دخترم کجا بود و این حرفا،مگه باور میکرد.

من نمیدونم چرا واسه خانمها این چیزا اینقدر جالبِ.

اخلاقیات

دیشب حدودا ساعت 3 بامداد پِ چشم آبی مسیج داده بود و یک کلمه نوشته بود:"بداخلاق" که تا الان که دارم فکر میکنم نمیدونم منظورش چیه.

در حال و هوای عشق

رفتم سینما پردیس قلهک و فیلم در حال و هوای عشق رو دیدم.فیلم خیلی خوبی بود،فقط بر عکس سری های قبل یه سری آدم نخاله که خودشون رو روشنفکر میدونستن اومده بودن و هی میخندیدن.

فیلمی بود که آدم رو تو فکر میبرد.

ادای دینی به جمعه خوب

دیروز با خانواده خودم و خانواده برادرم رفتیم پارک ساعی و خوب بود و این پرنده ها رو دیدیم و عکس گرفتیم.بعد کع برادرم اومد یه عکس تکی بگیره زود زنش بهش گفت آره برو عکس بگیر تا شب بزاریشون تو فیسبوک و عملا رید به احوالات برادر ما و اونم بهم گفت خیلی خری اگه یه روزی زن بگیری که البته من خودم این رو میدونم.

ازدواج چیز عجیبی است.

این روزها هر چی بیشتر میگذره از ازدواج بیشتر متنفر میشم.یعنی احمقانه ترین کاری که یه نفر میتونه انجام بده تو این دوره زمونه ازدواجه.

این روزها که میگذرد.

دیشب حول و حوش ساعت 2 بامداد با پِ چشم آبی جروبحثمون شد که نتیجتا تصمیم گرفتیم نهال نوپای دوستی دو روزه رو خشک کنیم و تا بیشتر نرفتیم رو اعصاب همدیگه همین جا تمومش کنیم.

و من الله التوفیق

17 شوال 1434

پیشرفت تکنولوژی

یه هارد اکسترنال 1TB خریدم که به اندازه کف دستِ یه بچه 6 ماهه هست و الان نوستالیژی دونم قلمبه شده و یاد سال 79 افتادم که هارد کامپیوتر من 40GB بود و انگار شق القمر کرده بودم یا یه جزیره خصوصی خریده بودم.