گل توی گلدون باز دوباره داره میمیره،راه نفس رو بغض بیداد تو میگیره.

اگر این برنامه ivf برای بچه دار شدن جواب نداد،سراغ تخمک اهدایی و رحم اجاره ای نمیرم دیگه.میرم سراغ بهزیستی و فرزندخواندگی،فقط نمیدونم منی که به خاطر مهریه فراری هستم امکانش رو دارم که بچه به سرپرستی بگیرم یا خیر؟چون تنها نقطه سیاه زندگی ام همونه وگرنه که از لحاظ مالی اوکی هستم.از لحاظ روانی هم آدم خوبی هستم.خود روانشناس اینو بهم گفت.بیشتر اینایی هم که بچه میخوان دختر زیر ۲ سال میخوان.من میگم یا دختر یا پسر بالای پنج شش سال بهمون بدن.

صبح هم عکس بچه توی اینترنت دیدم دوباره گریه کردم،گریه اونجوری که نه زار بزنم و ضجه بزنم،این مدلی که آروم اشکی بشم و اشکام ناخودآگاه بریزه.چی کار کنم دیگه،حسرت بچه دارم.هر کاری حاضرم بکنم واسه این که بچه ای بیاد توی زندگی خودم و زنم.خیلی بروز نمیدم این موضوع رو به عزیز دل چون میدونم ناراحت میشه و شاید هم سرخورده بشه و خیلی به تخمم وار گرفتم این موضوع بچه دار شدن رو ولی تمام سلول های بدنم بچه داشتن رو فریاد میزنه.

حتی گاهی افکار احمقانه ای به سرم میزنه که دویست سیصد تومن جمع کنم برم یه بچه ای،نوزادی از یه جای دورافتاده و محروم بیارم ولی میترسم نتونم واسش شناسنامه بگیرم.حالا البته ایشالا ivf میکنیم و همون بار اول خدا بهمون یه دوقلو یا یه دونه بده.عزیز دل چند شب پیش میگفت حتی حاضره بچه ای داشته باشه که سندرم داون باشه،گفت چه عیبی داره،راضیم به رضای خدا میبرمش مدرسه،بهش یه کاری یاد میدم،تر و خشکش میکنم.

یه روزی این قدر عشق توی وجودم بود که از فرط عشق گریه میکردم و نمیدونستم پای کی بریزم این عشق رو و فقط دلم میخواست یکی رو خوشبخت بکنم و مرد زندگی و شوهر یه زن باشم حالا که به اونجا رسیدم انگار همه وجودم تشنه پدر شدن هست،این که یه بچه رو بغل کنم و اون قدر تکونش بدم تا بخوابه و واسش پدری بکنم.هیچ هم واسم مهم نیست که از اسپرم خودم باشه یا نباشه،فقط من پدرش باشم.

یه روزی یه داستان واقعی خوندم که یه مردی سه تا بچه داشته و طی یه آزمایشی پی میبره که اصلا اسپرم هاش توانایی باروری ندارن و بعد از آزمایش زنتیک میفهمه هر سه بچه اش از سه پدر مختلف هستن و حالا که میخواد طلاق بده زن رو،زنه هم رفته مهریه رو گذاشته اجرا و مرده رو انداخته زندان.اینو که واسه عزیز دل تعریف کردم گفت چه مرد احمقی خوب زندگی اش رو میکرده دیگه حالا،چه کاری بوده،سه تا بچه هم داشته،زنه هم داشته زندگی اش رو میکرده باهاش.اون موقع من حرص میخوردم که این چه تزی هست تو داری،ولی الان میبینم که راست میگفته،والا بچه این قدر خوبه به نظر من که ارزش داره آدم به هر کاری دست بزنه.کاش خدا،طبیعت،یونیورس،کائنات،هر چی که هست یا نیست ببینه که چه میلی به والد بودن در من و زنم هست و یه بچه هم یا دوتا یا سه تا به ما عطا بکنه.

حالا میخوام آخوند بشم،این آمریکایی های حروم زاده و غربی ها و سلبریتی هاشون و رسانه هاشون هم که با جنگ نرم این فکر رو به مردم ایران القا کردن که بچه نیارن خودشون پشت سر هم فقط بچه میارن،ادی مورفی ۱۰ تا،ایلان ماسک ۹ تا،مل گیبسون ۹ تا،رابرت دنیرو ۶ تا.همین جور یا میزان یا بچه به سرپرستی میگیرن.

اگه تو هم مثل من دلت بوی نی نی میخواد و عاشق دست کشیدن روی سر نرمشون هستی و دیوونه لحظه ای هستی که بعد شیر خوردن میخوابن پس یه بوس به اون بچه ای بده که قدیما کلیپش اومد بیرون و ماست و نعنا میخورد و میگفت خوشمزست.