خیلی خوشحالم که روز به روز خواننده های این وبلاگ کمتر میشه.روزگاری کون خودم رو پاره میکردم که بازدیدکننده زیادی داشته باشم.ولی الان دیگه نه.و از این بابت خوشحالم.
خدا پدر و مادرش رو بیامرزه که فیسبوق و تلگرام و اینستاگرام رو آفرید.
تراویس بیکل
دوشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 09:18 ب.ظ
سلااااااااام میگم پس من ادم باحالی ام که نظر میدم؟:))) وبلاگ شما هم باحاله خودتون هم باحالین . خیلی خوشحالم برگشتی. نگران و دلتنگ بودیم .دیگه بیخبر و یهویی نرو:( منم همیشه هستم عیدتون مبارک.
تو که دیگه از باحالی رد کردی مرسی
روزهای خوب
دوشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 11:14 ب.ظ
خخخخخ اره والا یه عده دنبال فالوور میگردن فقط
قربونت
ترانه
دوشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 11:25 ب.ظ
یعنی چی واقعا یهو رفتی دیگه نری ها
ببخشید.چشم.دیگه نمیرم
پگاه اصفهانی
سه‌شنبه 23 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 12:49 ق.ظ
سلام. خوبی؟ حرفت درسته اما قبول کن توی روزگاری که هیچکی حوصله خودشم نداره، اینکه حتی یک نفر هم باشه که برای شنیدن حرفات مشتاق باشه حس خوبیه، و موفقیت بزرگی محسوب میشه، حتی اگه مخالف تو فکر کنه یا حتی توهین کنه، مهم اینه که انقد حرفات ارزش داشته که حتی مخالفا هم وقت میذارن، میخونن و نظر میدن. قبول کن موفقیت همه جوره ش شیرینه
آذر
چهارشنبه 24 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 01:26 ق.ظ
سلام دیروز اومدم وبتون اما دیدم حذف کردید الان پیامارو خوندم متوجه شدم زمانش کم هم نبوده همیشه یهویی رفتن ها سخت هست مخصوصا اینکه بعدها فکرکنی اون طرف الان کجاست و چیکار میکنه خیلی ها خاموش وب هارو دنبال میکنن خوبه که شما به وبلاگ نویسی علاقه دارید همچنان نوشته هاتون رو دنبال میکنم
قربونت آذر مهربون
لاله
چهارشنبه 24 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 12:16 ب.ظ
چه جالب من میخونمت خیلى وقته الان داشتم میدیدم چند نفر دیگه هم کامنت گذاشتن که میخوننت،بدون اینکه خودت متوجه باشى یه سرى ادم اینجا هستن که با خوشحالیات ذوق میکنن و با ناراحتیت غصه میخورن!
واسه خودم هم جالب بود.اینو نمیدونستم. مرسی لاله جان
رزا
چهارشنبه 24 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 01:08 ب.ظ
من که هنوز هستم و هر روز سر میزنم
فدات
سمیرا
چهارشنبه 24 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 02:59 ب.ظ
منم مدام سر زدم
قربونت
Maryam
چهارشنبه 24 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 03:22 ب.ظ
خوشحالم که دوباره مینویسی،میخونمه حتی اگه کامنت نگذارم
من برعکس اصن دلم نمیخاد آمارم بره بالا یا بیان برام کامنت های میلیونی بزارن دلم بیشتر به اینه هرکی دلش خواست و احساس کرد بایدبخونه بیاد بخونه دقیقا عین حس و حال خودم به این وبلاگ که کاری به خوب و بدش هیچوقت نداشتم اما خوندنش حتی تو بدترین حالم حس خوبی بهم رسونده... راسی ممنونم که نوشتی خرچنگ غورباقه هامو میپسندی [دونقط ایکس ]
تو که کامنتدونی ات هم بسته هست
میس تیچر
جمعه 26 شهریور‌ماه سال 1395 ساعت 08:23 ب.ظ
برای پیامای کوتاهم بازه
اوکی
آنا سنندجی
پنج‌شنبه 1 مهر‌ماه سال 1395 ساعت 08:09 ب.ظ
فک کردی! ما به همین راحتی صحنه رو ترک نمی‌کنیم همچنان خواننده وبلاگت هستم
ما همچنان هستیم
حتی اگه وبلاگ نویسی چیپ ترین کار دنیا بشه !
اتفاقا با حال ترین کار دنیا وبلاگ نویس هست و از اون با حال تر نظر گذاشتن و کامنت دادن.
شما تاج سری عزیزم
وبلاگ زبون بسته رو چرا پاک می کنی؟
ببخشید
سلااااااااام
میگم پس من ادم باحالی ام که نظر میدم؟:))) وبلاگ شما هم باحاله خودتون هم باحالین .
خیلی خوشحالم برگشتی. نگران و دلتنگ بودیم .دیگه بیخبر و یهویی نرو:(
منم همیشه هستم
عیدتون مبارک.
تو که دیگه از باحالی رد کردی
مرسی
خخخخخ
اره والا
یه عده دنبال فالوور میگردن فقط
قربونت
یعنی چی واقعا یهو رفتی
دیگه نری ها
ببخشید.چشم.دیگه نمیرم
من که هر روز بت سر میزنم!هرروز!!
قربونت عزیزم
سلام. خوبی؟
حرفت درسته اما قبول کن توی روزگاری که هیچکی حوصله خودشم نداره، اینکه حتی یک نفر هم باشه که برای شنیدن حرفات مشتاق باشه حس خوبیه، و موفقیت بزرگی محسوب میشه، حتی اگه مخالف تو فکر کنه یا حتی توهین کنه، مهم اینه که انقد حرفات ارزش داشته که حتی مخالفا هم وقت میذارن، میخونن و نظر میدن. قبول کن موفقیت همه جوره ش شیرینه
قربونت.تو همیشه درست میگی عزیزم
بابو اینجا رو کم خواننده می بینی؟
ما ها رو حساب نکردیا برادر
فدات مگی عزیز
چرا پاک کردین یهویی؟؟؟؟ کلی نگران شدیم ... ایام به کام
چون خل هستم
قربونت شهرزاد عزیز
قصیه ی از دست رفتن وبلاگ چیه یهو قاطی می کنی نه؟
درست حدس زدی عزیز جان
هنوزم خیلیها میخوننت حالا شاید اکثرا سایلنت باشن
قربون اون همه
یه مدت وبلاگت باز نمیشد گفتم حتما مثبت هیجدهی یا چیزی نوشتی بلاکت کردن
ما میخونیمت حتی اگه خاموش باشیم
شاد باشی
قربونت رفیق.بزرگواری شما
یه مدت نبودید ، منم هر روز وبلاگتونو چک میکنم ،خوشحالم باز مینویسین
قربونت مریم مهربون و عزیز
ای بابا :)))))
جانم؟؟؟
میخونیم ولی خاموش
قربونت
دیگه وبلاگ رو نبند،مرسی،اه
فدات عزیزم
سلام
دیروز اومدم وبتون اما دیدم حذف کردید
الان پیامارو خوندم متوجه شدم زمانش کم هم نبوده
همیشه یهویی رفتن ها سخت هست
مخصوصا اینکه بعدها فکرکنی اون طرف الان کجاست و چیکار میکنه
خیلی ها خاموش وب هارو دنبال میکنن
خوبه که شما به وبلاگ نویسی علاقه دارید
همچنان نوشته هاتون رو دنبال میکنم
قربونت آذر مهربون
چه جالب من میخونمت خیلى وقته
الان داشتم میدیدم چند نفر دیگه هم کامنت گذاشتن که میخوننت،بدون اینکه خودت متوجه باشى
یه سرى ادم اینجا هستن که با خوشحالیات ذوق میکنن و با ناراحتیت غصه میخورن!
واسه خودم هم جالب بود.اینو نمیدونستم.
مرسی لاله جان
من که هنوز هستم و هر روز سر میزنم
فدات
منم مدام سر زدم
قربونت
خوشحالم که دوباره مینویسی،میخونمه حتی اگه کامنت نگذارم
قربونت
همچنان بنویس من خیلی ازت یاد گرفتم، آرزوی سلامتی و آرامش دارم
از من؟؟؟فکر نمیکردم.در هر صورت ممنونم ازتون
من برعکس اصن دلم نمیخاد آمارم بره بالا یا بیان برام کامنت های میلیونی بزارن
دلم بیشتر به اینه هرکی دلش خواست و احساس کرد بایدبخونه بیاد بخونه
دقیقا عین حس و حال خودم به این وبلاگ که کاری به خوب و بدش هیچوقت نداشتم اما خوندنش حتی تو بدترین حالم حس خوبی بهم رسونده...
راسی ممنونم که نوشتی خرچنگ غورباقه هامو میپسندی [دونقط ایکس ]
تو که کامنتدونی ات هم بسته هست
برای پیامای کوتاهم بازه
اوکی
فک کردی! ما به همین راحتی صحنه رو ترک نمی‌کنیم
همچنان خواننده وبلاگت هستم
دمت گرم