در روزگاری بسر می‌بریم که بیشترِ مردم آن بی‌وفایی را زیرکی دانند، و نادانان آن مردم را حیله‌گر و چاره‌اندیش خوانند

سلام به روی ماهتون

نمیدونم نوشته هام چه رمز و راز و سری دارن که با خوندنشون بعضی ها احساس خوبی پیدا میکنن.نوشته های من مثل یه فیلم خانوادگی و پر محتوا هست که یهو هنرپیشه فیلم شرتش رو میکشه پایین و کیرش رو در میاره و دوباره میکنه تو شلوارش.و بعدش ادامه فیلم با همون محتوای فلسفی اش ادامه پیدا میکنه.خودم اینجوری فکر میکنم در مورد نوشته هام.نوشته هام رو که میخونید به عناوین هم دقت بکنید.روی انتخابشون وسواس دارم.

حالا که وقتی چند روز پیدام نیست هی میگین چرا پست نمیزاری،اینم پست،راستی بزارین یه چیز دیگه هم بگم که اگه پسرین کیرتو شق بشه و اگه دخترین خیس بشین،من حالا حالاها میخوام به نوشتن ادامه بدم.ده سالی هست مینویسم.ده ها سال دیگه هم میخوام بنویسم.میخوام اون قدر ادامه بدم به نوشتن تا روزی که بمیرم.راستی اگه مُردم شما خواننده های گلم چطوری میفهمین که من دیگه بینتون نیستم؟؟چه بد،خدا اون روز رو نیاره.برم اسفند دود کنم واسه خودم،چه حرفهای بدی زدم.