ای خاک اگر سینه تو بشکافم،بس گوهر قیمتی که در سینه توست.

با احترام به این سه نفرکوه نوردی که رفتن و تو کوه های پاکستان کشته شدن باید بگم که یک ذره هم واسشون متاسف نیستم و اصلا احساس ناراحتی نمکینم واسشون به خاطر این که این سه نفر خودشون با کار خودشون به استقبال مرگ رفتن و این جور افراد وقتی مردن به هیچ وجه نباید واسشون غصه خورد.در واقع به صراحت بگم قربانی حماقت خودشون شدن.

اینو از این بابت میگم که من به واسطه شغل شریفی که دارم به طور مستقیم با مرگ و بیماری افراد مختلف در ارتباط هستم.و به جرات میتونم بگم که مردن بیش از95 درصد افراد به خاطر سبک زندگی غلط و حماقتهای خودشون هست.حالا بعضی اوقات یه بنده خدایی با مریضی لاعلاجی به دنیا میاد یا یه نفر میره تو هواپیما و سقوط میکنه،اینا دست خود آدم نیست.اما بیماری و تصادف و.... بیشترشون دست خود آدمِ.پس بیشتر از این با به اشتراک گذاشتن عکس اون سه نفر و در موردشون نوشتن اعصاب من رو کیری نکنید.

والسلام.