دارم پست های قدیمی وبلاگ رو میخونم.چه حس خوبی به آدم دست میده وقتی اینا رو میخونه.نظرات رو میخونه و بعد با خدش فکر میکنه که این آدمها الان کجا هستن و بعدش هم یاد حال و هوای اون موقعی می افته که اینا رو نوشته.الان میخوام همه پست هایی رو که خودم دوست دارم تا حد امکان بزارم.
2- باتوفراموشم میشه واسه همیشه ترکهای قلبم
3- حتی یه بار از تو نرفتند بالا این پله ها
4-اسکورسیزی به روایت راجرایبرت
دیگه بقیه رو حوصله ندارم بزارم.تا همین جا کافیه.
تو از اون آدما خبر نمیگیری یا اونا از تو
من دوست ندارم پستای قبلیه وبلاگمو بخونم
هر دو تقریبا میشه گفت.اکثرا بستن وبلاگ هاشون رو.بعضی ها هم دیگه پست جدید نمیزارن.
آدرس وبلاگت رو بده من به جای تو برم پستهای قبلیت رو بخونم