مسیر بازگشت

باز هم من تو اتوبوس نشستم و فکر و خیالهای آدمهای گذشته و گذشته به مغزم هجوم آوردن.خاطره باز نیستم اما انگار

خاطره ها دست از سر من بر نمیدارن.

یاد جنوب و بچگیهام و اون دوچرخه های قدیمی افتادم که داشتیم و یاد پدرم.یادش بخیر.البته زیاد هم خوب نبود بچگی من.خیلی اون روزها مردم محروم بودن.باز ما تا حدودی متوسط بودیم.من ناراحت میشم مردم و جوونا گله میکنن و میگن اوضاع خوب نیست،قدیم ها از یاد مردم رفته انگار.من دقیقا یادم میاد که موز اصلا یه چیز تجملاتی بود،دیگه چه برسه به آناناس و کیوی و نارگیل.اصلا هیچی نبود تو مغازه ها.تنقلات و خوردنی فقط یه نوع پفک بود و چند نوع ویفر و بیسکوییت مادر و والسلام.اصلا گذشته خوب نبود.من که به شخصه هیچ وقت دلم واسه گذشته تنگ نمیشه.مردم تفریح نداشتن.همه زود میخوابیدن.تلویزیون دو کانال بیشتر نداشت.نه فیلم بود نه ماهواره و نه اینترنت.من دقیقا یادم میاد که پدر خدابیامرزم نوار ویدیوها رو میزاشت تو پلاستیک مشکی و میداد دست من که بچه بودم و کسی بهم شک نمیکرد و میبردیم خونه فامیلامون که ببینیم.خیلی بد بود گذشته.یادم میاد اون روزها بهترین فیلمی که تلویزیون پخش کرد یه فیلم ژاپنی تخمی بود به اسم گودزیلا که اوج هیجان بود.البته ناگفته هم نماند که بعضی وقتها هم فیلمهای خوبی پخش میشد از شبکه یک.یادم میاد بچه بودم که یه فیلم ژاپنی خیلی خیلی ترسناک پخش شد که یه سه اپیزود داشت و تو یکیشون یه راهبی میره تو معبد و تمام بدنش رو دعا مینوسه و تو یکی دیگه داستان یه زنی بود که پیر نمیشد و ... .

اصلا گذشته رو دوست ندارم.از مدرسه ها بگم که معلم های عقده ای اون قدر ما طفلای معصوم رو کتک میزدن که جاش رو بدنمون میموند تا مدتها.اصلا عادلانه نبود اون کارشون.امیدوارم تمام معلمهایی که اون دوران ما رو بی گناه کتک میزدن به سزای کارشون برسن و مرگ سختی داشته بشن.

الان من هر وقت میرم حموم آب اون قدر فشار داره گرمِ که خودم هم کیف میکنم و مرتب خدا رو شکر میکنم.اون موقع حتی حموم رفتن هم داستان داشت.باید بشکه بیست لیتری نفت رو میبردیم تو حموم و میریختیم تو آبگرمکن و روشنش میکردیم و اونم چقدر داستان داشت که مواظب باشیم حموم سر نره و بلا استثنا همیشه کلی نفت میریخت رو شلوارمون و کف حموم

بهتره غر زدن رو تموم کنم.اینا رو گفتم تا هر کسی که احیانا اینا رو خوند و مخصوصا خودِ خودم همیشه یادم بمونه که زندگی چقدر سخت بوده،چقدر محروم بودم و الان کجام تا وقتی که تو قلهک یا ولی عصر دارم قدم میزنم و احیانا یه دختری باهام هست و جیبهام و حساب بانکیم هم توش پول بود به خودم مغرور نشم.بدونم کجا بودم و الان کجا هستم و شکر گزار و راضی باشم و واسه بهتر شدن بیشتر تلاش کنم و اگر جایی رسیدم آدم عقده ای نباشم.

والسلام.