در دام زنان نیفتید خاصه بیوه‌گان کُره‌دار

اون موقع که تازه اومده بودم تهران،یعنی یه چند ماهی میشد.با یه زنی دوست شده بودم به اسم سیما که شوهر نداشت.طلاق گرفته بود.که تو اون مقطع خیلی خوب بود دوستیمون.به خاطر خیلی از مسائل که لزومی به توضیحش نیست و مخاطب خردمند و عزیزتر از جانی که این متون ناقابل رو میخونه بهتر از من متوجه موضوع میشه.

همه چیز این زن خوب بود به جز این که همیشه در حال ناله بود و از بد روزگار گلایه داشت و از زندگی ناراضی بود.

من کوچک تر از اونی هستم که کسی رو نصیحت کنم و خاک پای مردم عزیز و امت هستم اما مسئله ای که میخوام بهش اشاره کنم بر اساس تجربه و خرد بهش رسیدم و اونم اینه که اگر شما دوست،همسایه،همکار،همکلاسی و یا هر نوع ارتباطی با کسی دارین که مدام از بد روزگار و بدشانسی و بی پولی و وضع بد جامعه و شکست عشقی و فساد اخلاقی و درس های سخت دانشگاه و کار زیاد و حقوق کم و مشکلات اقتصادی و این جور چیزا شکوه و شکایت و آه و ناله میکنه،به سرعت و بدون فوت وقت ارتباطتون رو باهاش قطع بکنید یا به کمترین حد برسونید.حالا اون شخص هر کس که میخواد باشه و هر چقدر هم که میخواد رابطتون صمیمی باشه.به خاطر این که باور بکنید آدمهای این تیپی بدبختی و مصائبشون واگیر داره و به شما هم منتقل میشه و شما رو هم تو گرداب مشکلات میندازن.سعی کنید با افرادی معاشرت و دوستی داشه باشین که همیشه خندان،پرانرژی،دست و دلباز،گشاده رو،خوشبو،خوش اخلاق و امیدوار باشن.