این درگه ما درگه نامیدى نیست صدبار اگر توبه شکستى بازآى

دیشب تا صبح بیدار بودم.نماز میخوندم و قرآن و روی سجاده ام اشک می ریختم و واسه مردم کشورم و شادی روح شهدای شاهچراغ و برای سلامتی رهبردعا میکردم.

دعا کردم که این اعتراضات تموم بشه و فرج و گشایشی توی وضع اقتصادی همه از جمله بنده سرتاپا گناه به وجود بیاد.

بعد قرآنم رو برداشتم و باز کردم و این آیه اومد مگر کسانى که شکیبایى ورزیده و کارهاى شایسته کرده‏ اند که براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود.

بعد صبح زود هم وقتی اذان صبح رو خوندن بلند شدم و رفتم به مسجد محل،دلم گرفت از خلوتی مسجد،چرا ما مردم حضورمون توی مساجد کم شده.نماز رو به جماعت خوندم و واقعا لذت بردم.با احساس سبکی و نشاط معنوی به خونه برگشتم.

از این به بعد دیگه میخوام بقیه عمرم رو به عبادت و روزه گرفتن و قرآن خوندن و دعا کردن و توبه برای گناهانم بگذرونم.میخوام وقتی که مُردم توی پیشگاه خدا رو سیاه نباشم.میخوام با شهدا و اولیای خدا و صالحین محشور بشم.