آقو داغون شدیم،اصلا له له

به نظرم اگر قرار باشه مثلا صد چهره تاثیر گزار رو انتخاب بکنن تو سال 91 یا 92 یکیشون آقای همساده هست.

پانوشت:دقیقا نمیدونم تاثیر گزار رو باید همین طور نوشت یا باید نوشت تاثیرگذار و همین آزارم میده.

تصور کن،بهشتی در کار نیست

با این که لیسانس کامپیوتر دارم،اما بلد نیستم رو وبلاگم آهنگ بزارم،بگذریم،زیاد مهم نیست.اما اگر بلد بودم حتما آهنگ Imagine از جان لنون فقید و دوست داشتنی رو روی وبلاگم میزاشتم تا دیگران نیز با مانیفست من آشنا بشن.

برادرانه

خوبه که آدم از میان حرفهای به ظاهر ساده دیگران دنبال معنی باشه،به عنوان مثال:

- برادر من یه بار حرف از مرگ به میون اومد و این که اگه قرار باشه تو سختی زندگی بکنی بازم حاضری زندگی بکنی و در جوابم این طور گفت که: " من حاضرم مثل یه سگ پیر خسته کور شل گرسنه و تشنه تو یکی از دهاتهای دورافتاده استان هرمزگان زندگی بکنم اما زنده باشم"

و به نظر من عشق به زندگی برادرم قابل تحسین هست.

شب بی مهتاب،یه آسمون دود اندود

امروز بارون خوبی اومد،منم میدون فردوسی بودم،اما دو نکته واسم عجیب بود:
1-نمیدونم چرا زیر بارون قدم نزدم؟
2-نمیدونم جرا وقتی اومدم خونه تو موهام پر از شن بود؟

تصور کن

چند سال پیش،حدودا سال 87 بود،یه بار تو خونه دانشجویی نشسته بودم با دوتا از دوستام.در مورد ترانه های محبوبمون حرف میزدیم.

من بهشون گفتم که این ترانه از ستار رو دوست دارم که میگه:"میگم که کاشکی شاه بودم،شاه تو قصه ها بودم،به فکر چاره ای واسه تموم آدما بودم و الخ".و این طور واسشون توضیح دادم که من به صدای ستار چندان علاقه ندارم،از موسیقی این ترانه هم خوشم نمیاد،اما شعر ترانه رو دوست دارم به این خاطر که به طور عجیبی با شاعر میتونم همزادپنداری بکنم.به خاطر این که هردوی ما آرزو داریم که کاش قدرتی داشتیم که میتونستیم شرایط رو تغییر بدیم و دنیا رو جای بهتری واسه زندگی بکنیم.خلاصه خیلی واسه اون دو نفر توضیح دادم.بماند که هیچ وقعی ننهادند.

چند سال گذشت و الان تو سال 92 دوباره عاشق ترانه ای به نام Imaging از جان لنون فقید شدم.به این دلیل که دقیقا آرزوهای من توی این ترانه متجلی شده و تنها ترانه انگلیسی هست که به طور کامل متوجه تک تک کلمات و معنیش میشم.

زنده باد بهار

به هیچ وجهی من آدم سیاسی نیستم و علاقه ای هم به سیاست ندارم،و نمیخوام هم که خواننده عزیز واسم جریانات و بازی های سیاسی رو تعریف بکنه.اما کاش مثل اسفندیار رحیم مشایی یه دوست خوب مثل احمدی نژاد داشتم.وقتی به رابطه احمدی نژاد و مشایی و بهایی که احمدی نژاد داره واسه مشایی پرداخت میکنه نگاه میکنم میبینم که واقعا دوست خوبیه واسه مشایی.

هیاهوی بسیار برای هیچ

واقعا نمیفهمم که این همه آدم واسه چی دارن میرن نمایشگاه کتاب؟

99 درصد این آدم ها که به دیدن نمایشگاه کتاب میرن تو تمام عمرشون یک کتاب هم نخوندن و تماشای یه صحنه اعدام واسشون خیلی جالب تر از نمایشگاه کتاب هست.اینا همون آدمهایی هستن که هر جا شلوغ باشه سرشون رو میندازن پایین و میرن ببینن چه خبره.

چاره حتما جز اینه که ناله شبگیر کنیم

همیشه از سایفون استفاده میکردم و باهاش فیسبوک رو باز میکردم،اما حالا سایفون قطع شده و هیچ راهی هم ندارم که به فیسبوک وصل بشم.واقعا پکرم نمیدونم چی کار کنم. 

اگر کسی میتونه فیسبوک رو باز کنه راهش رو به من حقیر هم نشون بده. 

با تقدیم احترام،تراویس

برف روی کاج ها

رفتم سینما فیلم"برف روی کاج ها" رو دیدم،دقیقا تونستم نیمی از فیلم رو ببینم. 

من فقط دو فیلم ایرانی رو دوست دارم."طبیعت بیجان"و"خانه دوست کجاست".یعنی فیلمهای ایرانی رو دوست دارم که نابازیگران ایفاگر نقش باشند.

من اگه تو نباشی،دیگه چه جوری واسه گنده ها بکنم قاطی

چندان اعتقادی به موسیقی رپ ندارم،اما این ترانه های "هیچکس" رو خیلی دوست دارم.