اسمم داره یادم میره،چون تو صدام نمیکنی

بند اول: موهام رو از ته تراشیدم و نتیجتا قیافه ام خیلی کیری شده.عوضش واسه حموم رفتن راحت هستم و احساس خوبی دارم.

بند دوم: با "اِل بور خیلی سفید" به پایان راه رسیدیم و واسه همیشه جدا شدیم.

بند سوم: یه آلبوم جدید از سه تا از بچه های گروه "زِد بازی" اومده بیرون به اسم "پیر شدیم ولی بزرگ نه" که چندین و چند تراک داره.من دو تراکش رو گوش دادم.اما ترانه اولش به نظر بنده حقیر فدوی ملت خیلی قشنگه.اون ترانه هم اسمش هست"پیر شدیم ولی بزرگ نه".بر خلاف همه ترانه ها که یه پسر از خیانت و دورویی یه دختر میگه.توی این ترانه وکالیست یا همون رپر مخاطبش یه دختره و بهش میگه که به زندگی عادی خودش برگرده و زیاد به دوست پسرش که ولش کرده اهمیت نده.خیلی ابتکار خوب و جدیدی بوده.من تا حالا تو ترانه های رپ فارسی همچین مدلی ندیدم.

بند چهارم: بعضی وقتها با خودم میگم که ای کاش زندگی مثل ترانه های زِد بازی بود.به همون قشنگی که میگه: کاش بمونی همیشه تو دنیای من که رو ساحلش دنبالتم.

بند پنجم: فردا واسه دانشگاه آزاد انتخاب رشته میکنم.نمیدونم چی میشه.فقط همین رو میدونم که اگر فقط دو نفر باشن که واقعا لیاقت و شایستگی قبول شدن رو داشته باشن من و برادرم هستیم.