کسی که در باطن خود آسایش ندارد بیهوده آن را در خارج جستجو می‌کند.

وقتایی که مثل سگ پاسوخته و زیر آفتاب جِنگ شیراز هی از این سر شهر به اون سر شهر واسه پونزده شونزده تومن میرم و میام و خیلی کار میکنم،شب که سرم رو میزارم روی بالش نمیتونم بخوابم،انگار روحم و آرامشم و قرارم رو یه جایی از شهر جا گذاشتم.چشمهام رو که میبندم همش احساس میکنم الانه که حالم بد بشه.فکرهای مشوش و بد میاد توی سرم‌،افکار منفی.حلقم خشک میشه و حس خفگی دارم.