کس پدر ها

شیکه یک صداوسیما قبل و بعد از بازی این یارو مادر جنده کونی چاقال سامان گوران رو آورده با اون رفیق آب کونش دارن تیم ملی رو مسخره میکنن.و پشت سر هم لوده بازی در میارن و کِرکِر و خنده میکنن.

مادر جنده ها،من ریدم تو سر در صدا و سیمای کیریتون.خودتون دارین تیم ملی رو مسخره میکنید توی رسانه ملی،از بقیه چه انتظاری دارین.

اومدم شماره روابط عمومی صدا و سیما رو پیدا بکنم و زنگ بزنم بهشون و فحش مادر رو به اون بی ناموس مادر جنده سگ پدری بدم که این دو تا کونی بیشرف بی پدر و مادر رو آورده توی برنامه زنده دیدم ریدن تو اینترنت و ملی اش کردم.

جهت اطلاع اسم این برنامه کیری هست:"میمیرم برات"

هیچ کس به اینکه خوب نمی‌رقصی، اهمیت نمی‌دهد. فقط بلند شو و برقص.

سخن اول:یه پست طولانی و پر از نقد و حرفهای سیاسی و عاقلانه و درست و حسابی نوشتم و خوندم و خودم هم لذت بردم از این که میتونم این قدر قشنگ بنویسم و نمینویسم و  بعد پاکش کردم.چون من فقط یه چیز میخوام.من کس(کص) میخوام فقط.به هیچی جز اون فکر نمیکنم.

سخن دوم:با این حجم نگاه غریبه روی وبلاگم مشکل دارم واقعا.من دوست دارم روزی ده تا بیست تا بازدید کننده داشته باشه وبلاگم.با همشون هم رفیق باشم و اونا به من عکس لختی بدن و منم باهاشون سکس چت بکنم.نه الان که همه میان و فحش میدن و میرن.من واقعا مشکل دارم با بازدید از وبلاگم.چه جوری کم بشه نمیدونم.

سخن سوم:بازی ایران چه روزی بود؟

پانوشت:نظرم عوض شد.با هیچ کدوم از سخن اول و دوم موافق نیستم.لامصب آدم آبش که میاد یه شخصیت دیگه پیدا میکنه.

دل حاجی گرفتار شیرینه وای وای عجب دندون تیزی

یه ژانری هست و یه تیپی از مردها هستن که اونا هم صدای خاموش این اعتراضات هستن و تمایل شدیدی به تغییر و لغو حجاب و آزادی پوشش زنان دارن.اون هم مردهای بالای پنجاه سال که دیگه بچه هاشون یا بزرگ شدن یا ازدواج کردن و رفتن و حاج خانم هم دیگه حال و حوصله دادن نداره یا دیگه مرده به چشمشون نمیاد.اینا هم خیلی خوشحالن از این که زنهای بی روسری و بی حجاب میبینن تو خیابون ها.اما توی ذهنشون همشون تصوری که دارن اینه که زن ها تیپ شهناز تهرونی میان تو خیابون و میگن" سلام آقا رضا نونوا چطوری،بده چند تا از اون نوناتو فوری"،ولی خوب خبر ندارن این دخترهای نسل جوون اکثر قریب به اتفاقشون موفرفری و رنگ پریده و موکوتاه و تیپ انتلک طوری دارن و بد میخوره توی ذوقشون.

حال گُه

شب ها نمیتونم بخوابم

دوباره حسهای بدی که مهر و  آبان پارسال داشتم اومدن توی سرم.

احساس ضعف و مریضی دارم.

هر بار میریم یه مهمونی تا مدتها بعدش حالم خوش نیست.انگار بهم انرژی منفی میدن.

اینجا یه زلزله آرومی اومد و رو مبل که بودم کونم تکون خورد.

یاوه می گویـم عقلم زایل اسـت فکر و اندیشه همیشه باطل است

ماجرای اول:دیشب تا خودِ خود صبح خواب های عجیب و پر از جنایت میدیدم.

ماجرای دوم:وقتی میزنم رو ترمز انگار دو تا آهن رو همدیگه ساییده میشه.نمیدونم چه ایرادی برداشته.

ماجرای سوم:این سریال دودکش که شبکه ifilm میزاره خیلی با مزه هست.

ماجرای چهارم:امروز شیراز این قدر بارون اومد که حد و حساب نداشت.

ماجرای پنجم:زنگ زدم به اسنپ و گفتم کرایه هاتون شده عاقبت یزید این قدر که پایین هست،گفت صبوری بکن.

ماجرای ششم:چند روزه ورزش نمیکنم،دوباره بدنم افتاده.

ماجرای هفتم:تازگی ها فیلم و سریال جدید نمیاد ببینیم حال کنیم،پیکی بلایندر رو هم کامل دیدم.همچین جالب هم نبود.تو هر سکانسی هم یا سیگار میکشیدن یا مشروب میخوردن.حالم به هم خورد.

ماجرای هشتم:نمیدونم انار هم شرابش خوشمزه میشه یا نه؟

گناهکار علیه خودش گناه می کند؛ فرد خاطی به خودش ظلم می کند و با عملی که انجام می دهد وضعیت بدتر می شود

واسه تحریم اسنپ و میهن هشتگ میزنن و یه مشت کارگر بدبخت مثل من رو بدبخت تر میکنن ولی خونه هاشون لبریز سکه و دلار و روغن هست که وقت گرونی بفروشن.

شما همون مردمی هستین که پنج سال پیش سر نوار بهداشتی توی شهروند دعوا راه انداختین و گیس و گیس کشی کردین و هشت،نه ماه پیش کیلومترها صف خرید مرغ تشکیل دادین.شما همونایی هستین که وقتی شایعه گرونی بنزین رو میشنوین کیلومترها با ماشین های کیریتون سر صف وایمیسین تا یه باک بنزین بزنین.شما همون مردمی هستین که فردای عقد میرین مهریه رو اجرا میزارین و زیر صد تا وکیل و قاضی میخوابین که تا دونه آخر سکه رو از حلقوم اون مرد بدبخت بکشین بیرون.شما همونایی هستین که وقتی پشت یه میزی رفتین تا رشوه نگیرین کار مردم رو راه نمیندازین،شما همونایی هستین که ساعت ها توی صف نذری میمونین و نمیزارین به یه بدبخت گشنه غذا برسه.شما همونایی هستین که واسه بچه هاتون اسباب بازی چند ده میلیون تومانی میخرین ولی حاضر نیستین یه زندونی بدبخت جرائم غیرعمد رو که واسه سه چهار میلیون توی زندان هست رو آزاد بکنید.شما همون مردمی هستین که واسه مراسم ختم ننه بزرگ صدوپنجاه سالتون یا تولد توله یک سالتون صدها میلیون پول تالار و مشروب و کیک میدین ولی حاضر نیستین واسه یه بچه بدبخت تو قرچک یا خاش یه دفتر بخرین.شما همون مردمی هستین که سر بیمه کلاه میزارین و ازش پول میگیرن یا بیمه بیکاری میگیرین.شما همونایی هستین که انباری هاتون پر از رب و ماکارونی هست و خودتون به گرونی ها دامن میزنید.شما همون آدمهایی هستین که ماهانه صدها میلیون تومان درآمد دارین ولی از خیر یارانه نمیگذرین،شما همونایی هستین که وقتی مامور خرید بشین پورسانت میگیرین رشوه گرفتون به راهه.شما همونایی هستین که ارزش طلاهاتون چندین میلیارد تومان میشه ولی حاضر نیستین واسه جهیزیه یه دختر کم درآمد خرج کنین و یه گاز یا یخچال بخرین.شما همون مردمی هستین که سر جریان مریضی کرونا ماسکها و الکل ها رو قایم کردین و یه بسته ماسک بیست هزار تومانی رو دویست هزار تومان فروختین،شما همونایی هستین که الان توی این بحبوبه آنفولانزا  همه داروها رو تو کس ننتون قایم کردین که گرون تر بفروشین.شما همون آدمهایی هستین که نیروی کار استخدام میکنید و اگه دختر باشن صد مدل دستمالیشون میکنید و اگه پسر باشن خرحمالی باید واستون بکنن و بعد روزی ده ساعت کار کردن بدون بیمه و غذا ماهی ۳ تومن پونزدهم ماه بعد بهشون میدین.شما همون سرپرستارهای حروم زاده ای هستین که داروهای شیمی درمانی رو میدزدین،شما همون طلا فروشی هستین که توی طلا قاطی میزنه،شما همون میوه فروشی هستین که میوه ها رو میزاره خراب بشه و ارزون تر نمیده و میزاره تا خراب بشن،شما همون راننده تاکسی هستین که وقتی یه غریبه ببینین تا دسته میکنین تو کونش و ازش کرایه نجومی میگیرین،شما همون استاد دانشگاه هستین که تا یه دختری باهاش لاس نزنه بهش نمره نمیدین،شما همون صاحب خونه ای هستی یه یهو دویست درصد کرایه رو میبره بالا،شما همون تعمیرکار ماشینی هستین که قطعه تخمی میندازه رو ماشین و قطعه فابریک رو بلند میکنه.

دلم از همتون پره،از همتون بدم میاد.کاش جایی میرفتم که هیچ کس رو نمیدیدم.

جمهوری اسلامی از سر آدمهایی مثل شما زیاد هم هست.باید جوری بزنن تو سرتون که  کیر از پس کلتون بزنه بیرون حروم زاده ها.

فکر کردین دولت و رژیم بده؟نه شما بد هستین،شما مردم حروم خور بد هستین.شما آلوده هستین،شما بدنتون و جسمتون پر از مال حروم شده،شما روحتون رو به شیطان فروختین.

I’m just a poor boy, I need no sympathy

تاریخ موسیقی و بشریت (به جز ما ایرانی های عاشق خالتور و لمپن و گنده گوز) هیچ وقت شکوه اجرای کویین در کنسرت Live Aid سال ۱۹۸۵ رو فراموش نخواهد کرد.

حالا شماها هی برین کنسرت این یارو گوزو کیه که طرفداراش رو فحش میده،کی بود،خدا یادم رفت،همین عن کلفت ریشو که بهش گفتن لب میزنی و اجرات زنده نیست اونم همه رو فحش داد،هان گرشا رضایی.برین همون و کیف کنین.

واقعا ما ایرانی ها یه تختمون کمه،ناموسا هر جای دنیا بود اینو تا ابد بایکوت میکردن این گوزو معروف تر هم شد تازه

واقعیت‌ها با نادیده انگاشته شدن، از بین نمی‌روند.

حافظه تاریخی مردم ایران به اندازه دو یا سه ثانیه هست.یعنی بعد چند ثانیه فراموش میکنن که طرف کی بوده و چی گفته و چه کارایی کرده.

همین بهاره رهنما رو هشت سال پیش آقا نادر فتوره چی رید به سر تا پاش و نوشت که آدم میانمایه ای هست و تمام مجازی پر شد از فحش و توهین به نادرفتوره چی،هشت نه سال گذشت و روزی نبود که توهینی از بهاره رهنما به همه مردم ایران نشنوم.همچنان هم میلیونی فالوور داره.

همین زنیکه شیرین عبادی که حالا واسه مهسا اشک میریزه و شده دایه مهربان تر از مادر روزی که نوبل کیری صلح رو گرفت اولین جمله ای که گفت این بود که من اول یک مسلمان هستم بعد یک زن.

همین معصومه قمی کلا(مسیح علینژاد) که فریاد وا مصیبتاش گوش فلک رو کر کرده کسی بود که با همه نماینده ها رفیق بود و هر روز بیخ گوش خاتمی بود.

هزاران نمونه میتونم بگم از آدمهایی که از دل این حکومت بیرون اومدن،تندرو و متعصب و مذهبی و خشکه مقدس بودن و افکار رادیکال داعشی داشتن و روزگاری بازوهای سرکوب و جنایت و سانسور بودن و یا جیره خور و رانت بگیر و نون خور این رژیم بودن و حالا شدن اپوزیسیون و داغدار مهسا و طرفدار آزادی زنان.محسن مخملباف،محسن سازگارا،فاطمه حقیقت جو،مهناز افشار،ترانه علیدوستی ، عطاالله مهاجرانی،باران کوثری،پگاه آهنگرانی و ... .

حالا هم نمونه آخرش همین مرتیکه لمپن دوزاری خالتور،ساسی مانکن،ملت احمق رفتن توی کنسرتش و داد میزنن بی شرف در حالی که همین آدمها که تا دیروز با آهنگهاش قر میدادن و حرفهای ضد حکومتی اش رو با گوش جان میشنیدن یادشون نمیاد که سال ۸۸ تو ستاد انتخاباتی کروبی بود و واسش ترانه میخوند.

حافظه همه مردم به اندازه ۳ ثانیه هست.تقصیر خودشون هم نیست.از روزی که اینستاگرام و بی بی سی و من و تو و ایران اینترنشنال پاشون باز شد به خونه های مردم همه مردم رو قشنگ مثل عروسک خیمه شب بازی دارن بازی میدن و هدایتشون میکنن.یه روزی یه آدم بی نام و نشونی رو عَلم میکنن به اسم اسماعیلیون و یه روزی یکی مثل علیرضا افتخاری رو با خاک یکسان میکنن،یه روزی یه بی همه چیزی مثل مسیح علینژاد میشه رهبر اپوزیسیون و یه روزی هم در مورد ده ها کشته شاهچراغ کلمه ای صحبت نمیشه.

عقل و شعور و خرد خودتون رو نسپارین به اینستاگرام و ماهواره و توئیتر حالا من که میدونم طبق معمول همیشه میایین فحش میدین.ولی کمی عاقل باشین.

پانوشت:زنیکه بی هویت فرانک عمیدی رو یادم رفت که حالا واسه ما شده فمینیست و طرفدار حقوق زنان ولی انگشتش رو تا مچ رنگی کرد و رفت سفارت ایران تو لندن و رای داد.

ما بیش از آنکه به «امید کاذب» نیازداشته باشیم، به «نا امیدی واقعی» نیازمندیم.

"تو ای که این نبشته می‌خوانی به هوش؛ که روزگار با هیچ مرد بد نکرد؛ و بنگر که مردمان با روزگار چه بد کرده‌اند. من مردی بودم _ نامم گُم از جهان_ که پدر مرا کارِ دانش فرمود؛ و گفت این سود مردم است. و من چون گاوی بارکش که هزاران پوست نبشته از چرمِ همگنان را در ارابه‌ای می‌کشد و از آنها چیزی نمی‌داند ندانسته بودم که سودِ کس نیست مگر زیان کسی! مرا یاد از آن روز است که زمین از کشته‌های دیوان پُر بود، و دُهُل‌های آشوبشان از بانگ و غوغا افتاد. از این پیروزی همه شاد شدند و من نه! من از فراز، در کشته‌ها نگریستم. پس به سکنجی شدم و در به روی خود بستم و به سالها این جام پرداختم، از بهرِ نیکی آن. و اگر روزی مرا داوری کنند که این جام سود است یا زیان، مرا بر خویشتن دشنام خواهد بود یا دریغ؛ آفرین یا نفرین؟ اگر در آینه‌ی دانشِ من، به سودِ کسی دیگری را زیان کنند!"