ساعت‌ها در روزها چه به شتاب می‌گذرند و روزها در ماه‌ها و ماه‌ها در سال‌ها. و سال‌های عمر چه تند و پرتوان می‌روند.

گوهر اول: یه فیلم دهه نودی دیدم به اسم Marvin's Room که بیشتر فامیلهامون توش بودن.مریل استریپ توش بود که فامیل هاله قدسی اینا میشه،پسر دایی مامانم رابرت دنیرو،پسر خاله بابام دیکاپریو،دخترعمه بابام دایان کیتون،فیلم بسیار زیبا و پر ستاره و قشنگ و خانوادگی و احساسی بود که خیلی دوستش داشتم.یه فیلم دهه نودی دیگه هم دیدم به اسم Sea of love که عموی عزیزم آلپاچینو توش بازی میکرد،فیلم پلیسی،جنایی بود و کمی هم بمال بمول و بوس و بغل داشت و اونم قشنگ بود و دوستش داشتم.

گوهر دوم:شب ها اگر آلپرازولام نخورم نمیتونم بخوابم،چون تا صبح بیدار میمونم و یا تو بیداری خواب میبینم و انگار بین خیال و واقعیت شناور میشم،توضیحش قشنگه ولی به شدت ناراحت کننده هست،کابوس وار شب ادامه پیدا میکنه و گویی ارواحی خبیث از هر جایی به جسم و مغزم هجوم میاره،عزیز دل میگه عوارض بازی Call of duty هست.امیدوارم بعد چند روز خوب بشم.

گوهر سوم:میدونید چه زمانی بیشتر از همیشه به خواب نیاز دارم؟وقتی از خواب بیدار میشم.وقتی از خواب بیدار میشم اون قدر خسته و بیحالم که بازم باید بخوابم،نمیدونم به خاطر آپنه هست،به خاطر زجر تنفسی هست،به خاطر تیروئد هست یا چی؟

گوهر چهارم:توی هر پست کلی حرف قشنگ میزنم،یه شخصیتی رو ازش یاد میکنم و بهش بوس میدیم که فراموش شده و یه عنوان قشنگ مینویسم.و همین طور یه ترانه زیبا با عنوان ترانه پست معرفی میکنم.اینه فرق من با اونایی که فقط میان و فحش میدن.من هنرمندم و اونایی که فحش میدن بی ادب هستن.من مروارید هستم و اونا لجن دریا.

گوهر پنجم: خدایا مرا حتى به اندازه یک چشم بر هم زدن به خویشتن وامگذار.

گوهر ششم:میتونم بازم کلی حرف بزنم ولی خوب کی توی این دوره زمونه پست طولانی دوست داره آخه؟

ترانه پست:واسه من گل نفرست از احمدرضا نبی زاده.

تو هم اگه بعضی وقتها شیطون‌ میره تو جلدت که به شریک زندگی ات خیانت بکنی و یه کارای کوچیکی بکنی ولی بعدش زود پشیمون میشی و این کار رو نمیکنی پس یه بوس به احمدرضا احمدی بده.