بی تو هیچم به خدا پیش دل من بنشین قدر این سینه ی پر مهر بدان در دل خسته بمان.

یه فیلم دهه نودی دیگه دیدم به اسم Four Weddings and a Funeral،پسر خاله خوش تیپم هیو گرانت توش بازی میکرد.چقدر چشمهای آبی قشنگی داره.ولی درمجموع فیلم چنگی به دل نمیزد.حقیقتا من خیلی حال نکردم با فیلم.

آدم نژادپرستی نیستم ولی خیلی از دیدن قیافه سیاه پوست ها و لزبین ها و گی ها توی فیلم ها خوشم نمیاد.به زور چهار تا لزبین و سیاه پوست فرو میکنن تو کون فیلمها واسه همین سینمای دهه ۹۰ رو دوست دارم.وقتی تخمی تخمی بخوان سیاه پوست بزارن تو فیلمها نتیجه اش میشه فیلمهای تخمی و مزخرف الان که مخاطب نمیدونه چرا فیلم به دلش نمیشینه و گیج میشه.دلیلش تصنعی بودن روابط جنسی و همجنسگرایی و سیاه پوست های توی فیلم هستن درست عین فیلمها و سریال های ایرانی که همه از دم سفارشی هستن و هیچ چنگی به دل نمیزنن.

احتمالا اگه نیمکره غربی بودم به خاطر این پست خیلی سرزنش میشدم.ولی من نظرم همینه و تغییر نمیکنه،همجنسگرایی و استفاده از سیاه پوستان کیفیت فیلمها رو پایین میاره.

اگه تو هم مثل من از آدم تخمی هایی مثل ویل اسمیت و ادریس آلبا  بدت میاد پس یه بوس به مورگان فریمن بده.