هیچی بابا، من بودم، حاجی نصرت، رضا پونصد، علی فرصت، آره و اینا خیلی بودیم، کریم آقامون هم بود.

امشب نتونستم ورزش کنم،وامصیبتا.وسطش کشیدم کنار.خیلی خسته شدم.انگار انرژی نداشتم.عزیز دل میگه یه دو روزی باید ورزش نکنی.چه میدونم والا.هر چی اون بگه من میگم چشم.

بازی Call of duty نصب کردم.با همه چیزش و اپدیت و مپ ها و ایناش حدود ۵ گیگ بلکه هم بیشتر مصرف شد،بعد به خودم اومدم و گفتم لعنتی معتاد،تو اگر اینو ادامه بدی دیگه نمیتونی ازش دست بکشی،لذا پاکش کردم.

فیلم indecent proposal از شوهر خاله عزیزم رابرت ردفورد دیدم،یه فیلم دهه ۹۰ ای عالی.دهه ۹۰ سینمای خوبی داشت،بیخودی توش فمینیست بازی و این که باید حتما چند تا سیاه پوست توی فیلم وجود داشته باشه هم وجود نداشت.داستان ها هم بی محتوا نبود و جلوه های کامپیوتری همه فیلمها رو در بر نگرفته بود.دهه های قبل از ۲۰۰۰ فیلمها خیلی خوب بود.فقط فیلمهای پورن به نظرم الان بهتر شده.وگرنه توی همه ژانرها حتی علمی و تخیلی فیلمهای قبل ۲۰۰۰ بهتر بودن.

من که دانشجو و تحصیلکرده سینما نیستم،ولی احساس میکنم در هالیوود قانون هایی وجود داره که حتما و حتما باید چندین سیاه پوست و شرق آسیایی توی فیلم وجود داشته باشه،زن ها قدرتمند باشن،توی فیلمهای اکشن شخصیت اول مرد به هیچ وجه نباید یه زن رو بکشه یا از یه مرد کتک بخوره و حتما حداقل یه شخصیت همجنسگرا توی فیلم باشه.به همین دلیل فیلمها بد و کیفیت و زیبایی دهه های قبل رو نداره.اما خوب این وضعیت زیاد ادامه پسدا نمیکنه،مخاطب دست پرورده و ماحصل رسانه هست.توی سینمای ایران هم قواعد و قانون هایی حتما وجود داره.

داشتم میگفتم به طور کلی مردم برده رسانه ها هستن،میخواستم منبر مبسوطی برم ولی خوب کمی خسته ام و دلم کباب کوبیده و ریحون و نون تافتون میخواد.

تو هم اگه مثل من وقت و بی وقت دلت هوس یه چیز خوشمزه میکنه یه بوس به ران جرمی بده.