کودکی می بینی رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور و از او می پرسی خانه دوست کجاست

خوب دوباره میخوام برم رو منبر و براتون از چیزی بگم که حاصل تجربه بنده حقیر هست.حرفایی که من به شما میگم در نهایت تواضع هست و نمیخوام حمل بر گستاخی و غرور من باشه.

قبلش بگم که من هیچ اطلاعی از آماررهای یونسکو وسازمان جهانی غدا و وزارت کار ندارم بلکه چیزایی که میخوام بگم رو یا خودم به شخصه تجربه کردم و یا این که باهاشون درگیر بودم و از نزدیک لمسشون کردم.مطلب اینه که:

اگه شما راحت میتونید برید دستشویی و بدون زحمت ادرار و مدفوعتون رو خالی کنید،اگر کاری دارید که هر ماه واسه شما بیمه رد میکنه،اگر هفته ای حداقل یک بار نزدیکی با یه آدم دارید که لذت بخشه واستون،اگراونقدری پول دارین که بتونید بدون ناراحتی و حساب و کتاب واسه خودتون یه پاکت سیگار بخرین،اگه راحت و بدون معده درد میتونید پیتزا و سوسیس بخورید،اگر دو جفت کفش دارین،اگر نقص عضو ندارید،اگر مجبور به نگهداری از یه بیمار و یا سالمند نیستید که اقوام درجه یک شما محسوب میشه،اگر شب ها راحت میخوابید،اگر فراموشکار نیستید باید بدونید که از میلیاردها آدم روی کره زمین شما خوشبخت تر هستید.چون توی تصور شما هم نمیگنجه که چند میلیارد آدم روی این کره خاکی وجود داره که همین حداقل ها رو هم ندارن.

والسلام