نمیتونم بگم تا حالا چند بار با این کارتون من گریه کردم.انیمیشنی که تقدس روح خانواده و عشق به مادر و پاکی وارزشهای عمیق انسانی و اخلاقی رو به خوبی نشون میده.
پنج شیش سالم بود که اولین بار این کارتونو دیدم..عاشقش بودم..حتی مامانم برام ضبطش کرد و هر روز میذاشتش...مرسی که لینکشو گذاشتین..نشستم دوباره دیدمش...چقد دلم برا بچگی هام تنگ شد:(
چه احساساتی
مرسی
اخ گفتی
واسه خیلی غم انگیز بود
البته از رفتن مادرش عصبانی شدم
مادرش مجبور بود
پنج شیش سالم بود که اولین بار این کارتونو دیدم..عاشقش بودم..حتی مامانم برام ضبطش کرد و هر روز میذاشتش...مرسی که لینکشو گذاشتین..نشستم دوباره دیدمش...چقد دلم برا بچگی هام تنگ شد:(
فدات عزیزم
اااااااایش. بالاخره یکی افسانه توشیشان رو یادش اومد
آخی یادش بخیر
مادرش اسب شد فکر کنم
منم خیلی دوسش داشتم
ولی چه قلبه پاکی داریا که باهاش اشک میریزی
آره دیگه مامانش اسب میشه.
مرسی ندای مهربون
یادش به خیر
وبلاگت چه برو بیایی داشتا چرا اینقدر خلوته خواننده های باحالت کجان خودتم که بیحالی:دی
دیگه شما به بزرگی خودت ببخش.آدمها عوض میشن
ی گروه بزن دوباره !!
باشه