در هر چیز زیبا، چیزی از زن وجود دارد.

از وقتی که برگشتم ایران و دوباره در وبلاگم رو باز کردم یکی دو تا منبر خوب رفتم براتون.الان هم میخوام توی این پست دوباره برم روی منبر و به مطلبی اشاره کنم که به نظر فدوی حقیر امت بسیارمنطقی هست.

از اوایل قرن بیستم جنبش های فمینیستی راه افتاد که در پی احقاق حقوق زنان و تساوی حق زن و مرد بودن.و در تمام این قبیل جنبش ها کسی که مقصر اصلی هست جنس نر یعنی مردان هست.هیچ شکی نیست که مردان در سیاره زمین ظلم های بسیاری به زنان کرده اند اما اگر بخواهیم منصف باشیم و واقعا عادلانه به قضیه نگاه کنیم هیچ کس به زنان ظالم تر از خودشون نسبت به خودشون وجود نداره.اصلا شکی در این نیست.حالا هی برین بالا و بیایین پایین من میگم که بزرگترین دشمن زنان خودِ زنان هستن.حالا میخواد دوستشون باشه یا مادرشون یا خواهرشون یا مادرشوهرشون یا خواهرشوهرشون یا همکلاسیشون یا همکارشون.زنان تشنه به خون همدیگه هستن.

این چیزایی که میگم حاصل تجربه شخصی خود بنده حقیر و دیده و شنیده ها و دختربازی های فراوان و ازدواج و محیط کاری زنانه ام هست.

هر ازدواجی به طلاق ختم میشه باعث و بانی اون زنان هستن،یا یه زن با مرده دوست میشه و همسرش رو از چشمش میندازه یا خانم میره پیش دوستاش و هی زیر گوشش میخونن که تو از شوهرت سر هستی و حیف تو و این جور کس شعرها یا مادر شوهر یا خواهرشوهر عروس رو خراب میکنن.

صدها بار به چشم خودم دیدم که خانمهای همکارم زیرآب همکارهای خانم خودشون رو مثل آب خوردن میزدن و حتی بهشون تهمت های کثیف دزدی میزدن تا اخراجشون بکنن،حسادتهای زنانه در محیط کار اونقدر زیاد هست که هیچی قابل قیاس با اون‌نیست.

مورد بعدی همین گشت ارشاد هست،شما برین ببینید کی به دخترها گیر میده؟کی اونا رو به زور توی ون گشت ارشاد سوار میکنه؟هیچ مردی به خودش این اجازه رو نمیده به موی بیرون یا آرایش یه زن گیر بده.همه این گیر دادن ها رو خود زنان انجام میدن.

حتی مردی که به زنان ظلم میکنه،به همسرش ظلم میکنه و به زنان دیگر احترام نمیزاره نتیجه مستقیم تربیت غلط مادرش هست.

شما یک نگاه به مترو یا بی آرتی های تهران بکنید.امکان نداره در هر لحظه بحث کلامی یا فیزیکی بین زنان در جریان نباشه.ولی وقتی یه زن میاد توی قسمت مردانه همه مردها بلند میشن و جاشون رو به اون خانم میدن،داستان های دستمالی کردن توی مترو و تعرض هم یک از صدهزار هست و بسیار به ندرت پیش میاد

دخترانی که دوستی های اجتماعی و نرمالی با پسران داشتن(دوستی افلاطونی عاری از روابط جنسی منظور من هست) بهترین گواه بر صحبتهای من هستن که پسرها بهترین دوستانشون هستن.بارها و بارها دختران زیادی به من گفتن که هیچ دوست دختری ندارن و دوستاشون رو فقط و فقط از بین پسرها انتخاب میکنن و با پسرها خیلی راحت تر هستن چون از دوستی با همجنس خودشون چیزی جز بدی ندیدن.

صدالبته که گفتن این حرفها به این معنی نیست که مردان بی تقصیر هستند اما  اگر از محدودیتها،تبعیض حقوق زنان،عدم آزادی و نبود امکانات برای زنان صحبت میکنید اول از همه مشکل رو در همجنس های خودتون ببینید.