مرا با اولین باران پاییزی به یاد بیاور

سابقاخیلی فیلم میدیدم،فیلمهای هنری،کم مخاطب و خاص.اماالان نه پول خریدفیلم رودارم ونه حوصله دیدن فیلم اماعشق به دیدن فیلم همیشه درمن زنده هست،هرجامیرم،هرکاری انجام میدم،هرکس رو میبینم ناخودآگاه یه سکانس،دیالوگ یاکاراکترتوذهنم میاد امشب فیلم ماتریکس١ رو برای هزارمین بار دیدم و همیشه به خودم میگم من اگه جای "نیو"بودم قرص آبی لعنتی رو میخوردم و همه چیز رو فراموش میکردم فکر میکنم که آگاهی ارزش عذاب روحی رو نداره،کاش میتونستم مثل یکی از همین آدمها باشم که هرروز میبینم.