خاطره، تنها بهشتی است که نمی‌توانند ما را از آن طرد کنند.

تو کار قبلیم بایکی از همکارهام دوست بودم که اسمش سیما بود.زن بدبختی بود که از عرش به فرش رسیده بود.و همیشه منو یاد این جمله می انداخت که آدمهای خوشبخت همه مثل هم هستن ولی این آدمهای بدبخت هستن که بدبختی هاشون متفاوته.همیشه یه بد شانسی میاورد تو زندگیش،ازش سعی کردم دوری کنم چون بدبختی آدمهای بدبخت قابل سرایت هست.اینو از من قبول کنید.اما همیشه دلتنگش هستم و بهش فکر میکنم.