من واقعا نمیدونم آدم خوش شانسی هستم یا به قول مادرم چون خودم خوبم شانس هم میارم.توی زندگیم هر کس که تو مسیر زندگیم بهش برخورد کردم آدم خوبی بوده.هیچ کس از اونایی که منو میشناسه نمیدونه که من این وبلاگ رو دارم به همین خاطر تعریف کردن من از این آدمها جنبه خودشیرین بازی نداره.
من تو مدرسه،تو هنرستان،تو دانشگاه،تو سربازی،تو محل کارم،تو خانوادم و به طور کلی هر جایی که رفتم آدمهای خوبی درو برم بودم،حتی تا این آخر سری که با یه دختری دوست بودم،درسته که از هم جدا شدیم اما واقعا دختر خوبی بود،الان هم تو محیط کار همکارهای خوبی دارم،من نمیدونم والا،امیدوارم همیشه اینجوری بمونه زندگیم.
فک کنم منم در مورد آدمهای اطرافم کاملا بهات موافقم ، بینهایت خوش شانس بودم همیشه
چه خوب،خوشحال شدم