استوارتر از همه پیوندها، پیوندی است که در میان مادر و فرزند برقرار است.

یادم میاد زمانی که 20سال داشتم حالا شاید یک سال بیشتر یا کمتر عاشق دختری شدم که بنا به دلیلی به هم نرسیدیم و من از این موضوع خیلی ناراحت بودم که صد البته مقتضای سنم هم همین بود.مادرم یه روز با من حرف زد و چیزی بهم گفت که اگر من هم روزی پسری داشتم همین رو بهش میگم.بهم گفت زندگی جریان داره و تو سالهای زیادی زندگی میکنی و درست تموم میشه و سرکار میری و با دخترهای زیادی آشنا میشی که همشون خوشگلتر و موقعیتی بهتر از پ دارن.و روزی میاد که تو به این روزهات میخندی.

حالا که تقریبا هشت سال یا بیشتر از اون روز گذشته میبینم که بهم راست میگفت.

همیشه وقتی با کسی به هم میزنیم یا رابطمون با کسی خراب میشه فکر میکنیم که دنیا به آخر میرسه و بهتر از اون دیگه پیدا نمیشه،اما اینطور نیست و جریان زندگی ادامه داره و تو موقعیتهای بیشتری به دست میاری و با آدمهای بهتر و بیشتری آشنا میشی.پس تعهد و دلبستگی و عاشق شدن فقط محدود شدن در حصار باورهای غلطه.