هر کجا سازی شنیدی،از دلی آهی کشیدی یاد من کن

از یه زمانی به بعد دیگه از به یاد آوردن بعضی آدمها ناراحت نمیشی،از ندیدنشون غصه دار نمیشی.دلت پر نمیکشه واسه دیدنشون،ناخواسته دستت نمیره واسه گوشی که بهشون مسیج بدی.اما اینا به این معنی نیست که دیگه اون طرف رو دوست نداری یا این که فراموشش کردی.مثل یه حالت آرامش میمونه.مثل وقتی میمونه که دیگه به طور افراطی عطش شنیدن یه ترانه یا دیدن یه فیلم رو نداری اما هنوز هم وقتی اون ترانه رو میشنوی نمیتونی عاشقش نباشی نمیدونم چطور بگم یه حس خاصی هست.دیگه فقط خوشحالی که بین تو و اون طرف کدورتی وجود نداره،میدونی اگر به هر دلیلی تو رو به یاد میاره ازت به خوبی یاد میکنه.میدونی تو قلبت همیشه یه جا واسش داری.

اگر روزی کسی رو عاشقانه دوست داشتین.سعی نکنید تغییرش بدین.اون رو همون طور که هست دوست داشته باشین.و اگر مجبور شدین از هم جدا بشین دعوا نکنید.اگر کسی اون جوری که شما دوستش دارین دوستتون نداشت دلیل نمیشه که دوستتون نداره.و اگر کسی رو دوست داشتین بهش بگین شاید با شنیدن این حرف خیلی خوشحال بشه.

کلا دوست داشتن آدمها و روابط عاشقانه دنیای شیرینی داره.و اگر قهر و کدورت و روابط موذیانه و خیانت و سوءاستفاده جنسی توش نباشه خیلی خوب و پرخاطره هستن.