مردم همه از یک نسل هستند، امتیاز آن‌ها به سعی و عمل است.

خوب.بالاخره نوبت به این رسید که یه انتقاد درست و حسابی داشته باشم به این ملتِ جوگیر.

موضوعی که واقعا منو آزار میده و حالم رو به هم میزنه و همه جا از نشریات زرد و سفید و صورتی تا اینترنت و فیسبوک و رادیو و تلویزیون بهش پرداخته میشه.نوستالژی هست.اونم از نوعِ خاصِ دهه 60.

خیلی خلاصه بگم و از خطابه و سخنرانی و افاضه فضل دوری میکنم.مگر ما دهه شصتی ها چی داریم که اینقدر نسبت بهش متعصب و مفتخر هستیم؟

هرچی رزمنده و دلاور بود که تو جنگ تحمیلی از مام وطن دفاع کردن دهه پنجاهی و قبل از اون بودن.الان هم هرچی المپیادی و ورزشکار و نخبه و هنرپیشه و هنرمند جوون با استعداد هست دهه هفتادی هستن.

ما دهه شصتی ها فقط زایشگاه ها رو شلوغ کردیم.کلاس های درس رو سه ردیفه کردیم و رو هر میز سه نفر نشستیم.کنکور رو شلوغ کردیم.سربازی رو گند زدیم بهش.بازار کار را اشباع کردیم به طوری که واسه حمالی هم دیگه کار گیر نمیاد.بیخود و بی جهت همه ریختیم تو دانشگاه ها و کاروبارشون رو سکه کردیم.مطمئن باشین بعدها هم این موج جمعیتی دیوانه وار واسه بازنشستگی و تامین اجتماعی مشکل ساز میشن.و حتی موقع مردن هم ما قبرها رو گرون میکنیم.

ما هیچی نیستیم جز یه مشت پرروی زبون دراز.

هر چی معتاد و خلافکار و دزد و جیب بر و قاچاقچی و قاتل و روانی و منحرف و سربار خانواده و جامعه میبینی از دهه شصت هستن.تمام اینایی که عکسشون تو صفحه حوادث همشهری به عنوان مجرم تحت تعقیب چاپ میشه از دهه شصتی ها هستن.

ما هیچ افتخاری نداریم جز این که به همه چیز گند زدیم.

بیشترین آمار طلاق متعلق به ماست.بیشترین آمار بزهکاری از آن ماست.بیشترین آمار بیکاری باز هم از نسل ماست.بیشترین آمار دختران خیابانی و فحشا از آن دختران و پسران دهه شصتی هست.

ما هیچ کاری نکردیم.هیچ جریان تاریخی رو رقم نزدیم.هیچ افتخاری رو ثبت نکردیم.تیم فوتبال رو سال 98 دهه پنجاهی ها بردن جام جهانی.تیم والیبال رو دهه هفتادی ها.

پس خواهش میکنم ببندین اون پیج های لعنتی رو.دیگه ننویسین از دهه شصتی هایی که هیچ ندارن جز یه زبون دراز.