یکی از دلایلی که من خیلی برادر زاده ام رو دوست دارم اینِ که هر وقت بهش نگاه میکنم یاد پدرم می افتم.همه هم اینو میگن.من دلم میخواد وقتی مردم پول زیادی ازم به ارث بمونه و همه به همین برادرزاده ام برسه.هر چند از الانش مشخصه که وقتی بزرگ شد مثل مادر و پدر بی معرفتش میشه.ولی چه کنم که دوستش دارم.
خیلی خوبه که یکی تو فامیل مثل عمو یا دایی ادمو اینجوری دوس داشته باشه
یه دوس داشتن خالص و بی شاعبه
داشتن یه همچین عمویی خیلی لذتبخشه
کاش بزرگ که شد قدرتو بدونه
قدر خوبی رو هیچ کس نمیدونه