انسان محکوم به آزادی است.

تو بعضی از کشورهای اروپایی زمانی که یه زندانی از زندان فرار میکنه.وقتی دوباره دستگیر میشه به محکومیتش اضافه نمیشه.مگر این که خسارت و جرمی رو انجام داده باشه.و این قانون ریشه در مسائل روانی انسان داره.انسان به طور غریزی به دنبال آزادی هست،پس این فرار زندانی رو یه عمل طبیعی تلقی میکنن و براش مجازات کیفری در نطر نمیگیرن.

به نظر من هم آزادی لذت زیادی داره.من چند بار تو زندگیم به معنای واقعی کلمه آزادی رو حس کردم.یکی زمانی بود که یه جایی کار میکردم چندین سال پیش که کارفرمای بسیار دیکتاتور و کثیفی داشت و کارت ملی من رو گرو گذاشته بود و میدونستم اگر ازش میخواستم اون رو به من بده نمیداد و من رو مجبور میکرد چندین هفته دیگه هم براش کار کنم.به همین خاطر فریبش دادم و ازش کارت ملی رو گرفتم،و وقتی از اون فروشگاه اومدم بیرون یه مسافت زیادی رو دویدم بدون این که دلیلش رو بدونم.مثل یه بچه ذوق زده بودم و بسیار خوشحال بودم.یه بار دیگه هم زمان خدمتم بود که بعد از این که تمام امضاهای ترخیصم رو گرفتم و از در پادگان بیرون اومدم احساس کردم بعد از 17 ماه دوباره آزاد شدم.

آزادی خیلی شیرین و خوبِ.من خوشحالم که همیشه تو خانواده ای بودم که به معنای مطلق کلمه آزادی کامل داشتم در هر زمینه ای.

منم اگر روزی پدر شدم به فرزندانم آزادی کامل میدم.بهشون یاد میدم که آزاد زندگی کنن و خودشون رو اسیر هیچ چیزی تو زندگی نکنن.برادر من یکی از همون آدمهایی بود که به معنای واقعی تا قبل از آشنایی با همسرش یه آدم آزاد بود.یادم میاد زمانی که از خونه میرفت بیرون دیگه ما منتظرش نبودیم،یهو بی مقدمه میرفت شمال،میرفت کردستان،میرفت کوه.

اینا رو گفتم تا قدر آزادی رو بدونید،قدر جوونی رو بدونید.