انسان نمی‌تواند به‌تنهایی و برای خود زندگی کند، این مرگ است نه زندگی.

دیروز با "ف صدا قشنگ" دم در سینما فرهنگ قرار گذاشتیم که ببینیم همدیگه رو.وقتی رسید گفت که بریم فیلم ببینیم.من دوست نداشتم.و گفتم یک ساعت دیگه فیلم شروع میشه و اون گفت کجا بریم و من واقعا نمیدونستم،گفت بریم دربند.من تا حالا دربند نرفتم و فکر میکردم یه کوه زمخت و بدقیافه باشه که مردم هی ازش بالا میرن و خودشون رو الکی خسته میکنن.به همین خاطر گفتم که من دوست ندارم اونجا رو.اما به من گفت تو به حرف اعتماد کن و بیا و رفتیم و جدا جای قشنگی بود.واقعا قشنگ بود و خیلی خوش گذشت و فکر کنم باید از این به بعد بارها و بارها برم.

زمانی که در حال برگشت بودیم.خیابون شریعتی خیلی شلوغ بود و تو ترافیک گیر افتادیم و "ف صدا قشنگ" سرش رو گذاشته بود رو شونه من و دستام رو گرفته بود و منم با خودم گفتم اگر تمام سختی ها و حقارتها و بدبختی ها و آوارگی ها و بی پولی ها ومشکلات رو پشت سر گذاشتم تا توی این لحظه زنده باشم و این دستای زیبا رو تو دستام گرفته باشم.باز هم ارزشش رو داشته.