حتی مرگ نیز بر شیرینی طعم حیات می‌افزاید زیرا ما را نسبت به زندگانی وابسته و علاقمند می‌سازد.

این نوشته ها هدف و موضوع خاصی نداره و فقط محض خالی نبودن آرشیو شهریور94 دارم مینویسم.

شهریور ماه هم رسید.ماه خوبی هست شهریور.توی شناسنامه من هم تاریخ تولدم شهریور خورده.در صورتی که من مهر به دنیا اومدم .نمیدونم چه حکمتی بود که قبلا همه بچه ها رو روز تولدشون رو یک فروردین میگرفتن.مثل پدر مرحوم و عمو و عمه های من.

هیچ اتفاق خاصی نمیفته این روزها.روزها به سرعت برق و باد میگذره و من نمیدونم آینده چی میشه و چند سال دیگه قراره زندگی بکنم.چند روز دیگه هم نوبت به اول مهر میرسه و طنین ترانه زدبازی که میگه "متنفرم از ته دل من از اول مهر" تو هر کوچه ای شنیده میشه.

گذشته ها کم کم داره از ذهنم پاک میشه و نمیتونم قیافه خیلی ها رو به یاد بیارم.این خوبه که آدم بتونه گذشته رو فراموش بکنه.تمام سختی ها،رنج ها و تحقیر شدن ها با گذشت زمان از ذهن آدمها میره.

دختر خاله همسر من که همزمان و یک هفته بعد از ما ازدواج کردن بچه دار شدن و من باید سرکوفت بخورم از همسرم که چرا ما بچه دار نمیشیم.زندگی با بچه سخت تر میشه.