زندگی مانند نقش و نگارهای قالی ایرانی است که زیبا هست ولی معنایی ندارد.

من توی دو شهر بزرگ شدم و زندگی کردم.جنوب و تهران و این وسطاش هم اصفهان و مرکزی و اینا هم بودم.

زندگی توی تهران و سبک زندگی اکثر تهرانی ها همیشه واسه من عجیب بوده.مثلا این که هر سال یه دست مبل بخرن،لباس بخرن،مستاجر هستن اما سفر اروپا میرن،لوستر و فرش گرون میخرن،کلی پول میدن و آتلیه میرن و عکس میگیرن و همیشه مسافرت میرن و گوشی های گرون میخرن ودر مجموع آن چنان پس اندازی ندارن و جوری زندگی میکنن انگار که فردایی نیست.بر خلاف اونها شهرستانی ها هستن.من و همسرم هر دو شهرستانی هستیم و یک سال هست که ازدواج کردیم اما پس انداز خوبی داریم و خونه داریم و به اندازه دو خانواده هم ظرف و وسایل داخل خونه داریم.همیشه میتونستم تفاوت رو بین خودم و همکارهای تهرانیم ببینم.تا این که دیشب حوالی دزاشیب در حالی که به سمت خونه میرفتم و سیگار میکشیدم و به این فکر میکردم که فردا و پس فردا که تعطیل هست رو من باید برم سرکار و به گز هایی فکر میکردم که توی آرد بودن و هزاران سال هست که نخوردم و نمیدونم کجا میفروشن ازشون به جواب همه سوالاتم رسیدم.به این جواب رسیدم که چرا سبک زندگی تو تهران و شهرستان متفاوت هست.

توی تهران اگر یه شخص خانواده ثرومندی نداشته باشه محال و غیر ممکن هست که پولدار بشه.اینا همش داستان هست که با کارآفرینی و زرنگی میشه ثروتمند شد.من به شما میگم که کس شعر محض هست.تو اگه پدر پولداری نداری پولدار نخواهی شد در تهران.پس زور زیادی زدن و کار زیاد و کون خودت رو پاره بکنی چندان تاثیری نداره در اوضاع.

توی شهرستان اگه خوش شانس باشی و کار خوبی پیدا بکنی مسلما وضعیت مالی خوبی پیدا میکنی.اونجا میوه و سبزی و خواروبار ارزون تره.مسکن ارزون تره.تاکسی ارزون تره.مترویی وجود نداره.پس مردم راحت تر پولدار میشن.

پس تهرانی ها و اونایی که تهران زندگی میکنن چون میدونن با تلاش زیاد هم چندان اوضاعشون فرقی نخواهد کرد قدر زندگی و زیبایی هاش رو بیشتر از شهرستانی ها میدونن و بیشتر سعی میکنن از زندگیشون لذت ببرن.

اینو هم پایان افاضاتم اضافه کنم که تهرانی ها خیلی باحال تر و بهتر از شهرستانی ها هستن.