در غروب جوانی، نفس‌پرستی به پایان می‌انجامد؛ در طلوع پیری، خدمت به خلق آغاز می‌گردد.

من آدم بی اعتقادی هستم از لحاظ مذهبی.یعنی بی اعتقاد که میگم به معنای واقعی کلمه هست.اما یادم میاد اون موقع که آسایشگاه سالمندان کار میکردم یه پیرمردی بود اونجا که واقعا سرحال و محکم و سالم بود و فقط آلزایمر داشت و همیشه فکر میکرد که تو بازداشگاه هست.منم رئیس اونجا میدونست.هر وقت که بهش آب میدادم یا دزدکی بهش سیگار میدادم یا بهش غذا میدادم به من میگفت:" آفرین بابا،خوبی پیش خدا گم نمیشه."هیچ وقت این حرفش رو فراموش نمیکنم.خوب باشین.خوبی هیچ وقت بی اثر نمیمونه.بالاخره یه روزی و یه جایی که فکرش رو هم نمیکنید جواب خوبی ها رو میبینید.بعضی وقتها دلم واسه اون روزها تنگ میشه.دلم دوباره میخواد برم توی یه آسایشگاه سالمندان کار بکنم و ببرمشون حموم و پشتشون رو کیسه بکشم و کارای نظافتیشون رو انجام بدم.خیلی اون روها خوب بود.

اما هیچ وقت فراموش نکنید.خوبی پیش خدا گم نمیشه.