تراویس بیکل

تراویس بیکل

تراویس بیکل
تراویس بیکل

تراویس بیکل

تراویس بیکل

ناراحتی

وقتی خانواده هایی رو میبینم که از شهرستان ها اومدن تهران و مریضاشون رو بستری کردن و خودشون تو پیاده رو میخوابن وغذا میخورن دلم میخواد از ناراحتی بمیرم.خدا منو بکشه که هیچ کاری نمیتونم بکنم واسشون.

نظرات 4 + ارسال نظر
آویشن دوشنبه 13 مهر‌ماه سال 1394 ساعت 12:00 ق.ظ

جای تو باید کسایی که دستی در کار ساخت بیمارستان دارن به فکر باشن که یه مکان موقتی برای زندی خونواده هایی که همراه بیمارن بسازن.البته مهندسای ایرانی بلدن ساخت همچین سازه های عظیمی و ولی خب تا زمانیکه افغانستان و عراق هست دیگه وقت ندارن به هموطنان خودشون فکر کنن.

چی بگم والا

مگهان سه‌شنبه 14 مهر‌ماه سال 1394 ساعت 03:18 ق.ظ

:( .........

مسعود سه‌شنبه 14 مهر‌ماه سال 1394 ساعت 02:15 ب.ظ

من وقتی خونه مجردی داشتم و این بندگان خدارو میدیدم می بردمشون خونه ام!
یکیشون بچه لرستان بود و تو کار پرنده. چند ماه بعد دو تا مرغ مینا واسه تشکر فرستاد ( از طریق یکی همکاراش! تو اصفهان!)
+ بچه های لرستان خیلی صمیمی اند...

خسرو سه‌شنبه 14 مهر‌ماه سال 1394 ساعت 11:00 ب.ظ http://khane8tom.blogsky.com

. درود . نوشته های شما از شخص تحصیل کرده و با تجربه ای
. سخن می گوید . . پس چگونه است که غصه یک خانواده را
. در پیاده رو را باز می گویی و غمناک هستی .
. در کرج یک خانواده چهار نفره را حکم تخلیه به پیاده رو
. کشانده . . چندین نفر تا بحال بعلت این که نتوانسته اند مخارج خانه را تامین کنند خود کشی کرده اند و صد ها مانند سعید مرتضوی و رحیمی ها و زنجانی ها . . اختلاس و رشوه . .
. اینجا ایران است . یه توک پا بیا خوان هشتم .

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد