عادت به نومیدی از خود نومیدی بدتر است.

برخلاف این که شخصی کاملا غیرمذهبی هستم و برعکس اکثریت مردم من از بچگی شیفته زبان و فرهنگ عربی بودم.درسته من جنوبی هستم اما عرب نیستم و توی منطقه ما هیچ عربی هم نبود و من هیچ عربی به چشم ندیدم.اما زبان عربی رو خیلی دوست دارم.

زبان عربی خیلی کامل و فصیح هست.خیلی از زبان فارسی بهتره.افعال و مونث و مذکر بودن توش به خوبی مشخص شده.و مثل زبان فارسی رو به زوال نیست.

من همیشه شیفته تلاوت عربی بودم.هنوزم با همه بی اعتقادیم به دین و مذهب وقتی صدای تلاوت قرآن قاری های مصری مثل غلوش و عبدالباسط رو میشنوم دیوانه میشم.

فرهنگ عربی هم خیلی زیباست.قهوه،صدای ساز عود و قانون و رقص های عربی.به نظر من عربها هیچ وقت بی فرهنگ نبودن.عربهای لبنان،مصر،تونس و فلسطین فرهنگ و گذشته ای به قدمت تاریخ دارن.عربهای عراق هم بسیار خونگرم و مهربون هستن.

میدونم به مذاق خیلی ها خوش نمیاد.اما وقتی از عربها حرف میزنیم در مورد فرهنگی عظیم و ادبیاتی غنی و مردمانی بافرهنگ حرف میزنیم.من خودم اگر انتخاب آزادانه داشتم و قرار نبود ایران باشم مسلما مصر یا لبنان یا سوریه قبل از جنگ رو واسه زندگی انتخاب میکردم.حتی کویت و عراق و قطر و امارات هم برای زندگی خوب هستن.