در بینوائی همچنان که در سرما نیز دیده می‌شود، آحاد به‌یکدیگر فشرده می‌گردند.

خوب وقتش رسیده تا دوباره بنده حقیر برم رو منبر و شروع کنم به یاوه گویی.

سوالی که ممکنه بعضی وقتها از خودمون پرسیده باشیم اینِ که :"انسان ذاتا درستکار و پاک هست؟".این سوال ممکنه دغدغه ما نباشه.اما در حوزه های علوم انسانی زیاد روش بحث میشه و از اونجایی که بنده داعیه دار همه چیز هستم و باید سرم رو تو هر سوراخی بکنم میخوام در مورد این سوال اساسی بنویسم.

همین اول کار بگم که جوابش یک کلمه هست:"خیر".بشر ذاتا پاک و درستکار نیست.و تمایل به خوب بودن با گذشت زمان و تربیت و محیط در ما به وجود میاد.شما به کودکان نگاه کنید.ببینید چقدر پاک و بامحبت و دوست داشتنی هستن.اما کافیه کمی باهاشون باشین و از نزدیک بچه ها و تعاملشون با دیگران و همسالان رو شاهد باشین.بچه ها خودخواه و خودشیفته و لجباز و پررو هستن و نسبت به همنوع خودشون بسیار بی رحم.هزاران بار باید تشکر کردن و درست غذا خوردن و مودب بودن رو به یه بچه گفت تا اون رو رعایت بکنه.در صورتی که اگه بچه انسان ذاتا درستکار باشه به خودی خود تشکر میکنه.یه دلیل دیگه هم وجود داره و اونم جنایات و دزدی ها و بزهکاری هایی که نه از روی نیاز بلکه از درون آدم سرچشمه میگیرن.ذات انسان میل به خشونت و تباهی و فساد داره و اصلا و ابدا ذاتا پاک نیستیم و در نهایت،برخلاف دیدگاه رایج و سنتی که ما انسانها خودمون رو از تمام موجودات برتر و بهتر میدونیم باید عرض کنم که ما موجوداتی هستیم در سیاره ای کوچک و نقطه ای کوچک از جهان که شانس این رو داشتیم که کمی تکامل پیدا بکنیم و مملو از میل به خشونت و رذایل اخلاقی که اونها رو سرکوب میکنیم اما همیشه و همه جا در اعمال و رفتارمون نمود پیدا میکنن.