فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست / بیا و بر دل من بین که کوه الوندست

اول:مادر من به مسافرتی طولانی مدت رفت.شاید تا هفته ها تهران نباشه.

دوم:به رسم قدیم و دوران مجردی لخت مادرزاد تو خونه میچرخم وقتی خودم تنهام.

سوم:چند روزه تا  از خواب بیدار میشم این شعر رو زمزمه میکنم:"بگذار سر به سینه من تا که بشنوی آهنگ اشتیاق دلی دردمند را،شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق،آزار این رمیده سر در کمند  را".و تعجب میکنم که چطور حفظ شدم این شعر رو.

چهارم:دوره مجردیم با یه دختر دوست بودم که اصالتا افغانستانی بود و خیلی خوشگل بود و سر این که من بهش گفتم نباید عکسای بی حجابت رو بزاری تو فیسبوک قهر کردیم.چند روز پیش خواهرش رو دیدم.خندید وقتی منو دید و سلام و علیک گرمی باهام کرد.انگار خواهرش بهش گفته بود.نمیدونم والا،ولی تمام وجودم غرق این شهوت شیطانی شد که کاش میشد با خواهرش هم دوست میشدم.اما خودم خوب میدونم که دیگه این گه خوری ها به من نیومده.

پنجم:هر سال از طرف محل کارمون میریم آزمایش کامل و چکاب کامل فیزیکی میشیم.سال پیش وقتی دکتر نتیجه آزمایش منو دید گفت بدنت مثل یه ساعت کار میکنه و یه مشت به شکمم زد که اون روزها مثل تخته سنگ بود.امسال هم همون دکتر بود و تا آزمایشم رو تو دستش گرفت گفت دیابت و چربی خون تو خانواده شما ارثی هست.منم الکی گفتم نه و دکتر هم گفت کس شعر واسه من نگو.بعد گفت که قند و چربی بدنت نسبت به سنت خیلی بالاست.این قدر اون خندق بلا رو پر نکن.وقتی اینا رو به زنم گفتم بهم گفت:ای بمیرم واست.من میدونستم تو توی جوونی از دست میری.

ششم:دلم میخواد واسه اربعین برم کربلا.بدون هیچ هدف و انگیزه مشخص مذهبی.فقط چون عربی حرف میزنن.و یه چیز باحال به نظرم باشه این پیاده روی.