وقتی اقدام به کارها در آدمی کم شود، دست آوردهایش هم کم خواهند شد.

یک ساعته دقیقا دو کتاب زبان جلوم گذاشتم و هر کاری که بگین کردم به جز زبان خوندن.همیشه همین جوری بودم.رمانهای حجیم و چند جلدی رو با جدیتی تمام تو چند روز خوندم،اما هر چیزی که کوچکترین ارتباطی به اجبار پیدا بکنه و از جنبه فان و تفریح خارج بشه انجامش واسه من شکنجه آور میشه.کاش کلاس زبانی میرفتم که مختلط بود.اونجوری بیشتر پیشرفت میکردم.

نمیدونم چه حکمتی هست.همه امور زندگی از ریدن و شاشیدن و غذاخوردن و وبلاگ نویسی و سکس و درس خوندن و کار و روابط و هر چیزی باید واسه من رگه هایی از طنز داشته باشه وگرنه انجامش واسم سخت میشه و عذاب آور.منو میگاد.

پانوشت:با همسرم آشتی کردیم و خیلی خوبیم.

پانوشت:نمیدونم چرا قیافه هایی مثل تارا آغداشلو برای من به شکل مرگ آوری جذاب و خواستنی هستن.

پانوشت:باید یه یقه اسکی مشکی بخرم.

پانوشت:هواخیلی سرد شده.خیلی زیاد.از تحمل من خارج شده.

پانوشت:تلفیق موسیقی راک با بندری چیز خوبی میشه.

پانوشت:گروه Minus1 داره یه آلبوم جدید میده بیرون.من عاشق این گروه و ترانه جاودانه "دوموج سیاه"هستم.

پانوشت:همیشه باخودم میگم کاش یه زندگی بعد مرگ وجود داشت.اون وقت میشینم فکر میکنم دلم میخواست چه عنی میشدم تو زندگی بعدیم.شاید یه هیپی بی مصرف تو دهه 70 و روزهای اوج بیتلز و باب دیلن و اونا.ماریجوانا میکشیدم و در مورد صلح و Free Love حرف میزدم در حالی که یه دختر بلوند با رگ و ریشه هلندی سرش رو روی پام گذاشته و تو هپروته.

پانوشت:داعش به کالیفرنیا هم رسید.چقدر تاسف آور.من نمیدونم والا این اروپا و امریکا چی میبینن تو این تروریستها که بهشون شهروندی میدن.بعد هزاران ایرانی تحصیلکرده و متشخص سالها پشت درهای امریکا و اروپا میمونن.